naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

L'Étre et le Néant: het verloop

door Talia

mijn asem laat het aardse los
en valt
steeds weer
mijn voeten raken het harde
slechts één na één
samen vormen ze stilstand
de dikke koude zachtheid
omhult de hemel, de aarde
en mij
al het verleden is nooit
noch zichtbaar
en wat komen zal
is vergetelheid
ik bevind mij steeds
op ieder punt
op iedere plaats
op ieder tijdstip
in diezelfde kleine ruimte
met mezelf
en mij adem
maar allengs vertraag ik
en de mist omsluit mij
als een teloorgang
het einde van de loop

feedback van andere lezers

• stormvonk
  - en mijN adem, neen
  verder best mooi, welkom hier
  
  groet Storm
  Talia: je hebt gelijk. bedankt!
• J_Tucher
  Prachtig debuut op deze site, maar zou voor ik een beooreling durf te geven liever even willen nadenken over de diepere link met Sartre. Ga dat ook doen, maar los van die link, is het wat mij betreft een graag gelezen compositie.
  
  Talia: Dank je wel! En het is meer een persoonlijke invulling van Sartre zijn theorie. Meer 'het zijn' en 'het gewezen zijn', de gedoemdheid tot vrijheid. Deze theorie blijft mij aldus intrigeren.
• bragt
  de moeite waard, alleen al voor
  
  mijn voeten raken het harde
  slechts ??n na ??n
  samen vormen ze stilstand
  
  Talia: Dat blijft mij ook raken, dat gevoel is zo meesterlijk... Bedankt voor je reactie!
• erinneke
  een zeer mooie binnenkomer, welkom
  Talia: Dank je wel hoor! *spontane glimlach*
• Lucky
  Welkom hier.
  Talia: Bedankt voor de verwelkoming!
• dichtduvel
  Prachtig! Grtz, Jef
  Talia: dank je wel hoor! :-)
• SabineLuypaert
  moest meteen lachen met je 'asem' lekkr diaectische woord
  Talia: :-) leuk. Maar weet je, 'asem' is AN, maar het komt idd lekker dialectisch over :-). Bedankt voor je reactie!
• _veerle_
  Deze is graag gelezen...
  
  Je titels spreken
  
  veerle
  Talia: dank je!
• freke
  een prima ritme en inhoudelijk sterk, maar mij storen de herhalingen van op, en, doet afbreuk aan het geheel volgens mijn voelen, opdelen in strofen zal het nog sterker maken
  
  ggreetzz, fr?ke
  
  
  een voorbeeld wat ik bedoel, maaar het is en blijft jouw gedicht
  
  mijn asem laat het aardse los
  en valt
  steeds weer
  men voeten raken het harde
  slechts ??n na ??n
  
  samen vormen ze stilstand
  de dikke koude zachtheid
  omhult de hemel, de aarde
  en mij
  al het verleden is nooit
  noch zichtbaar
  en wat komen zal
  is vergetelheid
  
  ik bevind mij steeds
  op ieder punt
  iedere plaats
  elk tijdstip
  in diezelfde kleine ruimte
  met mezelf
  en mij adem
  
  maar allengs vertraag ik
  de mist omsluit mij
  als een teloorgang
  het einde van de loop
  
  
  Talia: misschien heb je wel gelijk hoor! Het blijft uiteindelijk subjectief. Maar ik verkies eerder om het gedicht niet meer aan te passen omdat het al een tijd geleden gedrukt werd in een gedichtenbundel. Toch bedankt!
• Vansion
  al vaak herlezen
  en graag
  
  (zit te wachten op het begin van je interactief-verhaal)
  Talia: hey! Heel erg flatterend dat je erop wacht!! Ik begin er snel aan, het ligt in feite al klaar, het grootste deel toch, maar nu is het keidruk met het begin van het academiejaar. Ik zal je geduld niet lang op de proef stellen. Bedankt voor je fijne reactie! x