|
< terug
Woorden leren
Woorden schreeuwen,
vriendschap: ouderwetse wijngaard,
dieprood en vol vertrouwen.
leven: licht- en donkergroen met verborgen diepten en veel bewegen,
de geur van sandelhout en roze schijnen.
Trouw: zwart-wit met een biesje van blauw
en
vele ledematen verstrengeld in tijd en lijven.
Tijd: een regenboog in een trein gewrongen,
een immer rijden.
Spijt: een woord dat faalt in tijd.
feedback van andere lezers- Marlis
Je hebt een aparte stijl van schrijven en ik begin die meer en meer te smaken.
Mooie beelden
Groetjes
Marlis
commissarisV: Het mooiste compliment - stella
heel apart...
maar bijzonder graag gelezen.
lieve groet
Stella
commissarisV: Met bijzondere dank; ik benoemde het bij Marlis ook met heel zinvol, maar bediende de verkeerde knop! - Jean_Loeckx
Ik weet het niet, cV, maar het is een som van vondsten, vind ik.
De eenheid tussen de delen voel ik niet zo.
In goede dingen is het geheel meer dan de som van de delen , ik denk dat dit a fortiori geldt voor een gedicht.
Maar dat is mijn visie.
Ik weet dat die spatieuze stilten tussen de verzen zeer gebruikelijk zijn. Maar ikzelf geloof daar niet zo in.
Na een gedicht van jou denk ik dikwijls : spijtig, had daar nu een dieprode draad door geregen geweest, een evolutie, of een clou...
Maar ik ben een ouderwetse rakker natuurlijk.
g
commissarisV: Het overdenken meer dan waard, J. Bedankt, enne ik ben ook 'n redelijk oude rakker... - geertje
Deze stijl wordt niet echt door mij gehanteerd...
de harmonie ontbreektv vind ik..
toch een score: goed
vooral voor die laatste zin:
" Spijt: een woord dat faalt in tijd. "
ik ga nog meer van je lezen...
geertje
commissarisV: dank je Geertje, feedback met aandacht gelezen - rinka
nee, ik vind het juist leuk hier, dat opsommend woordenboekachtige. komt de inhoud en het laatste vers ten goede.
commissarisV: Ik krijg dikwijls het 'verwijt' dat ik te afgekapt schrijf; alhoewel sommigen dan weer muziek ontwaren, bijzonder dus...
|
