naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

TERRAS

door mimi

TERRAS

Kinderen joelen zoals ouders praten
Zoals zakenlui converseren en
clowns lachen
op een warm en grijs terras
waar slechts een lichte bries
langzaam de hitte dorst verjagen

stel ik geen teken van herkenning vast
omdat er niemand ooit als jij zal praten
het zachte timbre van je stem
je weloverwogen woorden
of de manier waarop je grapt

Hoezeer ik je mis en ik mis je ogen
en al wat je zoal opmerkt
Die lege stoel op het terras

Hoe leef je schuilend tussen muren
die je wel veilig leken
Tijdens de winter van je bestaan
zomer ik weg, ver weg in dagen
Ik bedenk een manier om terug te gaan
als een jong en argeloos veulen
Maar verdraag je me nog langer
En welk van mijn afdrukken
liet ik je na?

Ik stel mezelf voortdurend
vreemd geworden vragen
En vind geen antwoord
op dit ijskoud wit terras

feedback van andere lezers

• SabineLuypaert
  klein suggestiek zenne, ik zou hittedorst aan elkaar schrijven, dat leest vlotter, nu stok ik daar en als ik het aan elkaar denk, vloeit alles als een kabbelend rivierke (smile), lazing met voeling blijf ik met een erg verdrietig gevoel van verlies achter
  mimi: bedankt, maar dorst is de verl. tijd van durven (werkwoord) en moet dus los van het onderwerp worden geschreven, toch bedankt voor het compliment
• Rachel
  Het is een waterval van woorden met genoeg prachtige zinnen.
  Alleen: 1e strofe lees ik b.v. zoals, zoals direct na elkaar
  Het woord terras heeft ook een abonnement hier.
  Dan staat er plotseling iets over 'n veulen zonder dat het refereert.
  
  Kijk, jij voelt en begrijpt dit dicht als geen ander.
  Stel je nu eens de lezer voor, ik, Rachel.
  Zit hier, joggingbroek, tosti ham-kaas, koffie.
  Ik lees: Terras en dan al je gedachten over en door elkaar
  terwijl het de moeite waard is ze te leren kennen.
  Het is bijna te druk in je dicht.
  
  Wat ik wil zeggen is dit:
  de eerste 2 regels van een dicht en de laatste regel dragen het.
  Gouden regel.
  Teveel woorden is minder, altijd.
  De lezer wil graag ruimte voor een eigen invulling of fantasie.
  
  Bijvoorbeeld:
  
  Op een warm en grijs terras
  joelen kinderen zoals ouders praten
  lachend als duikelclowntjes
  er kleeft hitte aan een lichte bries
  
  zakenlui past in mijn ogen niet bij kinderen maar dat is mijn inzicht.
  Dit is maar een voorbeeld om je te laten lezen dat je vaak met
  minder gekozen woorden hetzelfde kunt zeggen indien je dit wilt.
  
  Je mag me een zeikerd vinden hoor, ik probeer allen maar te helpen
  want je hebt woorden genoeg om de mooiste gedichten te schrijven.
  
  Rachel ( de tosti is op) :))
  
  mimi: Bedankt voor de reactie. Ik zal inderdaad nog moeten leren schrappen. Dit gedicht duidt in wezen op een afscheid.Het veulen is het hoofdpersonnage, dat wil terugkeren naar een oude liefde, maar daar niet meer in slaagt. De eerste strofe heb ik daadwerkelijk op een terras geschreven, waarvan de geluiden mij opvielen, in de zomer.Iedere groep mensen, daar toen aanwezig, had zo zijn eigen manier van converseren. Misschien heb ik het nu wat verhelderd voor jou? Nog een zonnige dag!
• bragt
  woordenrijk maar zeer (be)vreemd(end).
  mimi: bedankt voor de reactie, is voor mij de eerste keer dat ik iets durf te publiceren
• Joop_Eters
  zomeroberliefliefdesverdriet? Dat van die afdrukken vond ik biezonder geestig!
  
  Joe Streep
• littlefairytale
  Soms kan je met minder meer zeggen.
  Af en toe zijn veel nuances verrijking voor het verhaal wat je wil vertellen.
  
  Ik vind jouw oorspronkelijke versie mooier en authentieker dan de suggestie.
  
  Wie wil kan meedrijven in dit plaatje, drinken wat hij erin smaakt...
  tine
• Lucky
  Welkom hier, mimi.