|
< terug
Het ontij
ginds aan de horizon
waar vurig hengsten rennen
zwart zich manifesteren
met waterige sluiers men
het blauw in plukjes steelt
lijkt warmte diep verborgen
chlorofyl zoekt vergeefs naar
zonnestraal die haar kleurt
zelfs goud kan hier niet helpen
feedback van andere lezers- Innerchild
De onrust, het ontij ... dat zijn dingen die ik wel kan voelen bij het lezen van dit gedicht. Maar de beelden die je schets dringen nog niet echt tot me door. Hoeft ook niet altijd ... dit is jouw gevoel !
Hoeselaar: Toch bedankt om te reageren. iedereen voelt anders natuurlijk - Minthecat
Zeer geslaagd. Mooie beelden en zeer creatief verwoord...
Hoeselaar: Dank je wel leuk dat je dit ook zo aanvoelt - miepe
ik ben blij geen chlorofyl te zijn!
geef mij maar veel goud
gedichtje met een beetje (te) veel clich?woorden
maar er zit wel degelijk iets zinnigs in
Hoeselaar: Ach dat meen je niet, maar ook al is dat zo wat dan.
Toch leuk dat je me dit schreef - Lucky
het pakt me niet echt voor mijn gevoel het wil niet raken ...
Hoeselaar: Tja, daar doe je niks aan, toch leuk dat je dit even meegeeft - anne
Ik vind het mooi maar zou de tweede strofe er tussenuit laten en een beetje bijsturen dan qua ritme. De andere beelden mogen er zijn. Alleen dat ?ne stukje vind ik maar niets. Laat het weg en het straalt, klaart op. mijn gedacht he.
Hoeselaar: Anne je hebt gelijk gehad waarvoor mijn dank
Groetje Wilhelm - SabineLuypaert
een zaligheidje, vooral deze regel nog meer buiten het volledige beeld dan bedoel ik he --> het blauw in plukjes steelt
Hoeselaar: Sabine bedankt voor jouw bezoekje en de mooie fb
Groetje Wilhelm - muis
Dit is een prachtig po?tisch gedicht Willy! >Mooie beelden zet je neer.
Groetjes
Hoeselaar: Dank je wel Maddy, leuk dat je even tijd vond om mij te lezen
Groetje Willy
|
