naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

het sterven van de roos

door dannycant

waar in de kleur van gesloten rozen
vol verlangen het ontluiken wacht
opent pracht in die eerste stralen
vervaagt een grijs vergane nacht

fluistert de merel zijn eigen lied
een voelbare stilte van zacht ontwaken
verdwijnen witbedauwde velden
in de warmende adem van de zon

en het leven omhelst deze wintermorgen
de dwalende zielen in het dodenveld

waar een stervende roos
zichzelf gesloten
langzaam vervaagt
in vale kleur





(Héél oudje)

feedback van andere lezers

• cehadebe
  Prachtig om te lezen, voelt als nieuw :)
  dannycant: toch is het oud... :-) bedankt en groeten
• Rachel
  De roos en de dood onafscheidbaar van elkaar.
  Mooi gedicht dat (Heel oudje moet weg hier) doet je dicht geen eer aan.
  Oud of niet het is prachtig.
  
  Rachel
  dannycant: dank voor de fijne reactie.... groetjes
• ingelien
  een 'openbaring' in de natuur.
  heel mooi beschreven.
  wel vind ik het jammer dat je de rijmvorm vanaf tweede strofe loslaat.
  lieve groet,
  dannycant: welbedankt voor de fijne reactie... groeten
• louisaatje
  knap, heel melancholisch, maar ik moet me helaas ook ansluiten bij Ingelien: het gepaard rijm 'vloekt' bij de rest of andersom
  dannycant: Ik zoek naar een oplossing... :-) bedankt en groeten
• SabineLuypaert
  een oudje misschien maar heel tijdloosteder
  dannycant: dank daarvoor...fijne reactie
• Victoria
  'de warmende adem van de zon' vind ik prachtig! hebben we gemist deze zomer... pfff
  dannycant: fijne reactie, waarvoor dank...
• dovan
  heel graag gelezen
  doet me dromen
  van de zon en de warmte
  en al de rest
  grtn
  dannycant: Dank daarvoor en groeten