writehi(s)story Passie voor schrijven
home   wat is writehi(s)story?   bladeren   uitgeven   gezamenlijke publicaties   boekenwinkel   manuscriptanalyse   inschrijven   contact   
top 10   wedstrijden   forum   hulp   
 
naam:  
pass:  


wachtwoord vergeten?
 
 

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

Betere leesbaarheid

zo maar ...

door ivo

bloed doordrongen ogen
lippen die bewegen
de tong die zich roert
krom gebogen vingers
verscheurd in m'n buik
opwelling van verleden
verzachtend heersend in pijn

probeer me te richten
en besef
al voor ik ben geboren
is sterven mijn bekomst
de illusies doen me vechten
en voelen zeker echt
kruimeltjes leven
plooien lijdzaam verder
gerimpeld
in m'n verwaand gezicht

een kinderlach schatert
een bloem ontluikt
de zon die af en toe duikelt
golven die
meters hoog rollen
en spetterend slaan
op de rotsen
van mijn verdriet

vrienden voor het leven
ik mis ze één voor één
virtueel geschapen
'diepmenselijk' gezien
ik hou het als een randje
rond de foto die ik heb
van een periode
uit mijn leven
die niemand verder kent

 

feedback van andere lezers

  • feniks
    Hoi ivo! Blij je hier weer te zien.
    Hopelijk weer voor langere tijd (al meen ik een trieste ondertoon te merken in je gedicht)

    Ik hoop ook dat het ondertussen weer beter met je gaat.

    (en toch ook, omdat het ervoor dient, effe dit ... een periode uit mijn leven DIE ...)
    ivo: bedankt Feniks ... we zien wel ... en tx voor de foutenverbetering
  • aquaangel
    Was het toeval dat ik
    nadat ik gisteren ergens een reactie bij je achter liet
    met het feit dat ik je hier zo miste, direct een reactie
    terug mocht ontvangen en als toegift dit gedicht.

    Het gaat niet goed met je, dat betreur ik zeer.
    Virtueel geschapen vrienden zijn ook vrienden
    en ik ben blij dat ik jou heb leren kennen.

    Liefs Ivo, van aquaengeltje en ik denk aan je..

    sterkte
    en laat de golven niet altijd beuken, maar ook
    rustig tegen je tenen aan kabbelen xxxx
    ivo: idd, ik las je reactie en ik kon het niet laten, mijn vloeipapiertjes even terug op zijn plaats gelegd en hetgeen wat is even verwoord met een trek van een pen. de slierten inkt staan op het net ...
  • miepe
    doet ook mij pijn
    doorborend gedicht

    kon je maar vluchten

    ivo: lieve miepe zoveel wil ik nog zeggen ... bedankt ..
  • louisaatje
    het einde is echt knap! 'randje rond de foto...
    ivo: Bedankt Louisaatje, blij je te zien ..
  • SabineLuypaert
    nog een erg blij mensje dat we je terug kunnen lezen (smile) hier, met een indringende tekst, vooral die derde strofe drukt nog eens nadrukkelijk na.
    ivo: bedankt sabine ... tja het leven is wat het is, niet ..
  • libo
    graag terug gelezen.... hou je taai h?

    liefs libo
    ivo: ouwe taaie, joepiejee ... ouwe taaie joepie joepiejee ..

    bedankt Libo
  • Rachel
    Goh mijn ogen gaan hier van prikken, mijn hart bonzen.
    Ik wil je laten lachen ook al ken ik je niet.
    Een fohn op je grijze, natte wereld zetten en alles lichter en droog blazen.
    Prachtig doorleefd gedicht trouwens.

    Heb je nog een plaatsje vrij in je album voor een meisje op een herenfiets
    met een veel te grote mond maar een klein hartje die gewoon heel brutaal en eigenwijs je virtuele wereld binnendringt.

    Zullen we samen dichten over bloemen, een rolmops of een tros bananen.
    Ik weet het niet maar iets zegt mij dat ik je maar moet laten maar niet voordat je toch mijn foto hebt gezien.

    Rachel




    ivo: wow Rachel, je hebt me hier een reactie gezet, het roert ....
  • muis
    Hey Ivo,
    Blij je hier terug te lezen. We missen je erg op deze site. Ik hoop dat je je een beetje beter voelt.
    De laatste strofe is heel aangrijpend.
    groetjes en ik wens je veel sterkte en beterschap
    ivo: bedankt Muis, ik denk vaak aan de tijd dat ik hier dwaalde, maar de stormen zijn nog te hard om in alle rust de gedachten te laten mijmeren over hetgeen me boeit
  • lucky
    ik knijp hier in mijn vingers van onmacht ...


    ivo: knijp maar niet te hard, is voor niets nodig, bedankt makker van het eerste uur
  • Innerchild
    Fijn weer iets van je te horen, Ivo ...
    ivo: tja, het is ook leuk om het te doen
  • lin
    Lieve Ivo,
    Ik miste je hier al een tijd. Denk nu tussen de regels door te lezen wat er aan de hand is. Sterkte en blijf gedichten schrijven, want die zijn zo mooi!
    Liefs, lin
    ivo: Hoi lin, het is wederzijds hoor, de warme regels van het gedicht en het verhaal als kopkussen in een warm bedje van woorden en gedachten die spelen en doen dromen van iets wat is
  • littlefairytale
    Er spoelen in ons leven veel mensen aan.
    Tastbaar of net ongrijpbaar als de tegendraadse wind
    die ons verweesd inwaait dat we nietig zijn.

    Jij was er als het wier dat elk strand tooit, als de rimpel langs de uitdijende golven. En als je sprak was dat nooit woorden om te worden gehoord.
    Nee, enkel zinnen met een wereld van voelen en begrijpen en baden in wat je las.

    Vreemd hoe onderhuids gemis zich nooit temmen laat.
    Waar je bent, hoe je bent, wie je bent...zoals jij veel woorden aan ons schonk wil ik er nu eentje aan jou schenken...mijn lievelingsgedicht.

    Hou je taai ivo, ik mis je ...



    J. Slauerhoff

    Voor de verre prins(es)



    Wij komen nooit meer saam:
    De wereld drong zich tusschenbeide.
    Soms staan wij beiden 's nachts aan 't raam,
    Maar andre sterren zien we in andre tijden.

    Uw land is zoo ver van mijn land verwijderd:
    Van licht tot verste duisternis - dat ik
    Op vleuglen van verlangen rustloos reizend,
    U zou begroeten met mijn stervenssnik.

    Maar als het waar is dat door groote droomen
    Het zwaarst verlangen over wordt gebracht
    Tot op de verste ster: dan zal ik komen,
    Dan zal ik komen, iedren nacht.


    Misschien past dit niet hier, maar weet ivo... dat je leeft in het oog waarmee velen onder ons hier lezen.

    Warme groet,
    tine



    (uit: Serenade

    ivo: bedankt Tine, wel hartverwarmend dit allemaal zo te lezen hoor
  • anne
    Hey Ivo, ook ik ben blij weer wat van je te lezen. Het leven geeft en neemt en het doet me wat te lezen dat je het moeilijk hebt. Tegelijk ben ik heel blij mijn leesgenoot teruggevonden te hebben; ik weet nog goed hoe fijn je feed-backs altijd waren toen ik nog maar net aan het schrijven ging. Je gaf me steeds een goed gevoel en daar ben ik je nog steeds dankbaar voor. Dit gedicht openbaart heel veel gevoelens en vooral op het einde wordt je meegesleurd; mooi in zijn droefheid. Blijf nu maar bij ons, ook al lukt het niet elke dag. Veel lieve groeten.
    ivo: ik zal het proberen Anne, maar het is allemaal zo ingewikkeld en zo anders, dat het me wel zwaar ligt om zinnig te blijven lezen en niet afgeleid door andere dingen te zwoegen in het bestaan dat is
  • stormvonk
    Mooi hoor, kan ik niets aan toevoegen,
    groet
    ivo: bedankt stormvonk
Er zijn bezoekers online, waarvan leden: .