naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

wielermanie (sonnet)

door Vlinderman

te elfder ure na een leven lang maar yes
barstte een tijd terug de liefde los
beklimt hij fier gezeten op zijn stalen ros
de hoge Mont Ventoux, die koele minnares

met stroeve spieren en jammergele fluohes
het taaie vuur bedwingen van het rotsenbos
koppig overeind te blijven om dan total loss
terug te denken aan zijn allereerste lerares

ze sprak toen zwoel en vrij en ongedwongen
van de beste en de mooiste aller dopingsporten
op welhaast de kaalste berg van 't Fransenland

tot alle dikkerds samen met haar mede zongen
dat ook de laatste ponden konden ophorten
en zij de besten van het magere wielerland

feedback van andere lezers

• SabineLuypaert
  al hoedje af voor het sonnetten, dat blijft nu eens iets waar ik maar niets van terecht breng he, (ik hor even dikkerds zingen en ze doen mij denken aan die leraar ....) (smile) wel benieuwd hoe jammergeel er uit ziet :P all? zo een fris kleurke
• anne
  Ik vind de vergelijking met die minnares/ vrouw/ berg goed gevonden. Vol humor en toch een vast ritme van het sonnet.
• Mistaker
  Heel fijn gedicht, sonnetten schrijven is een m?tier op zich en hard labeur!
  
  Groet,
  Greta
• lucky
  leuk
  deze sonnet
  gaf binnenpret