|
< terug
De graven van mijn voorouders
In de basiliek is het koel, hier weet ik
tussen de stammen een land van namen:
hardstenen plattegrond van de dood.
Kanunnik, lakenhandelaar, agrariër,
op gepaste afstand van elkaar markeren zij
de tijd, doof voor het beieren van de klokken,
genummerd voor de eeuwigheid.
Terug op het plein waar de marktlui schreeuwen,
het draaiorgel speelt, de haringverkoper
goede zaken doet, besef ik mijn plaats:
tussen de doden van gisteren en morgen,
in het vacuüm van de dag.
Ik weet het nu: elk woord, gezegd, geschreven,
keert in zichzelf terug, wordt een herinnering,
gebeiteld in een steen, zoals ik onder mijn voeten zag.
feedback van andere lezers- aquaangel
mooie eindstrofe xxx
emmerik: Dank, Frank - Aramis
mijmering met inhoud !
emmerik: De baseliek staat in Den Bosch... en ze liggen er werkelijk! - SabineLuypaert
een duidelijk sfeerbeeld, ik zag zo ineens een haringkraam en kreeg zin in maatjes, die derde strofe, zucht, ...
emmerik: En weet je, toen ik de basiliek uitkwam scheen de zon ook nog! Ik liet een wonderlijke wereld achter mij en ging een andere wondere wereld binnen... - Rachel
Prachtig.
Rachel
emmerik: Weet je dat de bezoekers gewoon over de stennen heenlopen? Dat hebben mijn voorouders toch niet verdiend? - anne
Ik weet niet wat er in de lucht hangt maar het mag gerust nog wat blijven hangen. De schrijfinspiratie is super vandaag. Echt een heel knap gedicht, vooral qua inhoud en dan nog met de gepaste rijm. Een beetje filosoferen over onze plaats hier op aa
emmerik: Ik zei toch dat ik over de dood zou schrijven? Deze zijn veel meer dan dood...
|
