naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

Personal Countdown

door eisenik

we wrijven kruidig in de handen
snuiven dieper in wierrook
van gesloten ramen
in de hoop
weer tot onszelf te komen

als een masker
staren we ons blind
op schermen
met roze brillen
van een zwart vervolg
op wat vandaag
nog moet versturen
om morgen weer
te kunnen dromen

in dat ritme
lopen wij verloren
onbegrijpelijk
dansen we een weg
tussen vergeten momenten
en geveinsde eer
van gesaved verlangen
van toen die keer
dat we op één twee drie
hebben geleerd te zwijgen

we stoten ons voorbij de letters
in ons plastieken willen
dat steeds weer tikt als uit frustratie
om de ongecontroleerde tekens
van een nieuwe wondertaal

alleen maar daar waar wij
soms komen
tussen oude boom de gras en lucht
verlangens van onze wandelende voeten

vergeten we de inbox waanzin
de pixeldrang en snelaardij
verzoenen we met bestrafte goden
vergaan in ongemetenheid
die ons in korte dagen
leert dat niets nog beter kan
als wij er niet om durven vragen

hoe we enkel nog om spel en broden
doen wat wordt verwacht met spijt
dat we niet eerder door de nummers zagen:
er was maar één verzonnen tijd

feedback van andere lezers

• Victoria
  Machtig Eisenik!
  je brengt zeker veel tijd door achter je PC?
  eisenik: te veel ;-)
• vladimier
  Dat je over goede schrijftalenten beschikt, dat is zeker.
  Dit werkstuk is niet slecht, en het is (net zoals vele van je werken) geschreven vanuit een originele benaderingswijze ;
  maar het is too much, de essentie verdrinkt!
  
  B.Barnard zou het als volgt formuleren ; Vlamingen hebben te veel de neiging om te schrijven voor de eeuwigheid.
  
  Let daar voor op Eisenik, groetjes Vlad.
  eisenik: haha daar heeftie volledig gelijk in :)
• SabineLuypaert
  heb het graag gelezen, maar ook meer in het kader van prozaisch dan, deze zin knalde eruit voor mij --> we stoten ons voorbij de letters
  in ons plastieken willen
  eisenik: ;-)
• J_Tucher
  Zelf houdend van minimalisme, kernig gedoe, kan ik dit meer proza?sch dichtwerk zeker smaken. Het is de andere kant van de een medaille die langs beide kanten even hard blinkt.
  
  Graag gelezen eisenik.
  eisenik: dankje
  ik had er al stevig in gesnoeid en ik vond het uitgesponnen inhoudelijke niet echt storen omdat er weinig overbodig is...
• lucky
  ik volg vladimier ...
  
  daarbij krijg ik altijd het gevoel dat langere werkjes neigen verhalend te worden en dat smaak ik persoonlijk niet zo
  (overkomt mijzelf ook wel is hoor) deze balanceert voor mij op het randje ...
  eisenik: =)