|
< terug
de ironie van de sterren
In jaren verstopte zich
de mening en het geduld.
Mensen, zegt men, zochten
tot ze er de ironie van inzagen.
I
Onze instrumenten faalden,
het geijkte onbereikt
Water breekt en gerijst
slokt ze alle zuurstof op
Ze inhaleert diep
Een verdwaalde man en
vrouw ziet ze, geen
boodschap aan papier
Zo gaat ze dieper
II
Ik probeerde het,
te reiken voor sterren
Haar te herinneren,
zacht, vinden wat ik
zocht, mijn vlucht
vorm geven, loslaten
Praat tegen mij,
tegen jou,
we vallen
samen
feedback van andere lezers- Indira
Zonder woorden, I.
stormvonk: Dank je
groet - ivo
dit is een zeer mooi gedicht storm - dit moet je als een theebuiltje laten sudderen (niet te lang en niet te kort) en enkel wat je ziet laten binnenstromen (niet te veel en niet te weinig) zodat wat er staat als een kopje vol genot je smaakpapillen prikkelt tot een ochtendfrisse douche van realiteit.
stormvonk: aah een doucheke, daar heb ik nu ook zin in - Hoeselaar
Heb er wat moeite mee zelfs na het meerdere malen lezen
Groetje Wilhelm
stormvonk: Dank je voor het meerdere malen te lezen - Mistaker
Twee keer gelezen nu. Zeeeeeeeeeeeeeer fraai!
G
stormvonk: jij ook :) - vladimier
Er zitten sublieme zinnen in, als geheel voor mij iets te ; maar ik ben dan ook maar een pijnigende purist.
stormvonk: No problemo compay
hasta la vista - lucky
het lijkt alsof de 1e strofe de inleiding is voor I en II
je weet toch weer te verrassen qua stijl en layout ... vernieuwend
stormvonk: DAnk je, het was de bedoeling een inleiding te maken
dus dat was gelukt
groet
|
