< terug
Nocturne
tussen de scherven
van te vroeg gestorven
herinneringen
zocht hij krampachtig
naar zijn tweede ik
in het holst van de nacht
is hij met hangende pootjes
teruggekomen
en bij het krieken van de dag
weer weggegaan
niet beseffend dat
eenieder uniek is
en een schaduw
geen gevoelens heeft
© eric
feedback van andere lezers- kristalvlinder
prachtig dit gedicht, heel mooi neergezet, ik las het graag en met genoegen, een vleugje herkening vond ik hierin, liefs van mij. eric: Dank voor een graag ontvangen fb, Miranda. - yrsa
een mooi beeldend geheel
eric: Dankjewel, Jacqueline! - ivo
knap beeldend vertelt en sereen neergeschreven zodat de communicatie perfect is verlopen
mooi eric: Blij betreffende de perfecte communicatie, dank je !!! - abjento
'tussen de scherven van te vroeg gestorven herinneringen zocht hij krampachtig naar zijn tweede ik' klinkt naar mijn oordeel veel te pathetisch. Waar het einde uitdrukking moet aan geven is mij geheel vreemd. Dus voor mezelf (!) kan ik dit geen goed gedciht vinden.
Met respect, abjento eric: Dat mag, Steven. Ik respecteer je eerlijke mening! - alie_jankind
Een pracht gedicht, alles verloren, maar toch weer op zoek naar wat je het diepste roert ... Voor de aardigheid las ik de eerste strofe nog even in de ik vorm ... dit verduidelijkt wel de 'hij 'in de tweede strofe ... vast een andere dan in het eerste vers? of niet?
groetjes, eric: Ben niet zeker of ik je begrijp. Zijn tweede ik... is hij natuurlijk.
Dank voor je fb! - libo
knal goed!!
kussi libo eric: Knal bedankt !
xxx - lucky
daarom ben ik sneller dan mijn schaduw ... hahahahaha
mooi
groetjes L?on eric: (smile) Geen commentaar...
Groetjes !
|