< terug
Zeeman
Hij loopt door de stad,
een antieke stad.
Hij denkt aan de liefjes
die hij aanbad.
De zon bruint zijn gezicht
als een lantaarn die de straat verlicht.
Zo te pas betreedt hij het verleden,
langs kroegen met gebroken ruiten,
angstvallig vermeden.
De stad van binnen luxe,
uit de verte antiek.
Gebroken bruggen, ontspoorde treinen,
geen paniek.
In het park ontmoet hij een meisje,
ze neuriet een oud wijsje.
Haar lichaam is als van porselein,
voor altijd wil hij bij haar zijn.
De stad, een meisje,
een bos bloemen
en een ijsje.
Een reddeloos schip op een woeste zee,
een stroom mensen neemt haar mee.
feedback van andere lezers- miepe
heel graag gelezen, Lief lief: dankje miepe
fijne feedback,
liefsxxx - ivo
weemoedig verhaal en vooral ook zeer mooi verteld, zoals een liedje van de zeeman .. mooi mooi lief: deze komt uit de oude doos, ivo
jaren geleden geschreven,
liefsxxx - Billie
vind de rijmen hier en daar nogal gezocht - maar is een mooi verhaal lief: dat heb je met rijmen, billie
liefsxxx - Mistaker
Eens met Billie. Zeeliedenromantiek, daar val ik voor ;-)
Liefs,
Greta lief: ben blij dat je er voor viel, Greta
liefsxxx - lucky
Prachtig en ontroerend
groetjes L?on lief: goed gelezen, L?on
opgaan in de massa,
dankje ffb
liefsxxx
|