|
< terug
mistig in je hoofd
je kent onze taal niet meer
het kind in je komt naar boven
de lappen pop omklemd in je hand
dwalend zoek je naar moeder
want ze zou hier toch zijn
je zingt wat kinderliedjes
vroeger komt steeds dichterbij
wat nu is gaat steeds meer verloren
gister bestaat al lang niet meer
en de tijd zal je niet storen
zittend aan de grote tafel
staar jij naar de groene bomen
de wind die alles zomaar verplaatst
ik voel je onmacht dicht bij mij
bang en al zo onbegrepen
ik wou gewoon dat ik wist
wat jouw hersens allemaal deden
zodat ik ze dan zou kunnen repareren
om jou ook al is het dan voor even
naar de realiteit terug te halen
want jij hoor hier bij mij
als die kleine en grote stukjes
die horen bij mijn leven wie ik ben
je weet nu mijn naam niet meer
maar ik zal jou niet vergeten
jou gedachten in mijn herinneringen
zij zeggen me dat ik jou nog ken
en dat ik jou nog steeds niet
helemaal verloren ben
MD
feedback van andere lezers- ivo
zoals Martine hier al een tijdje schrijft dementie is een verschrikkelijk iets ..
kristalvlinder: hey ivo, ik wet het, heb het met eigen ogen gezien, en dat zal ik nooit vergeten, van daar dit gedicht. liefs, - ATMD
Ha Vlinder, mooi vind ik hem, zou met de juiste melodie een prachtige song opleveren.
groet,
kristalvlinder: ooh is dat zo hmmm ok dat is leuk om te horen dankjewel voor je fb, liefs van mij. - vladimier
Emotierijk schrijfseltje ; flirt met het lyrische.
Goed (leesbaar) in z'n totaliteit.
kristalvlinder: dankjewel vladimier, dat is mooi om van jou te lezen(smile) leuk dat je er weer was. - SabineLuypaert
wat een indringende inhoud
kristalvlinder: hey sabine, dankjewel voor je fb, fijn dat je er was, liefs en een knipoog. - lucky
...
kristalvlinder: dankjewel lucky, liefs
|
