|
< terug
Na de dood
Zijn handen trekken wittig geel
koudgeworden toppen
een laatste adem blaast
verdwaasd
ver weg.
Een schaduw vraagt beleefd
of hij hem volgen wil
en laat kilte achter
in het gezin
van nog niet zo lang geleden
mooie herinnering.
Maar in de zonnestraal
vanmiddag
voelde zij
hem
nabij
de dood is nooit
wat lijkt
alleen op allerheiligen.
Ze lacht en vangt de stralen
verwarmt haar hart
en wacht
op
een volgende keer
dan voelt zij
hem
weer.
feedback van andere lezers- eisenik
mooie tekst maar de bladpsiegel vind ik vervelend
anne: Ok, ik kijk het even na. Dank voor het lezen. - ivo
het verlies van een geliefde is een tijdloze pijn ....
je hebt het hier weer eens prachtig verwoord
bravo!
anne: Bedankt, Ivo. Ik wou ook een vleugje hoop meegeven, het feit dat je de overledenen soms terugziet in dagdagelijkse dingen, door herrinneringen ook. fijne dag verder. - louisaatje
blaast verdwaasd= mooi!
anne: Ok, dank je. Mooie en minder mooie dingen erin h?. Fijn dat je me las. - Victoria
een schaduw vraagt beleefd...
mooi!
anne: De schaduw als teken van de dood die hem kwam halen maar zo had je het zeker wel gelezen. Dank je voor je compliment! - kristalvlinder
prachtig, een ontzetten mooi droevig gedicht graag gelezen, liefs en een knipoog
anne: Dank je Miranda! Droef maar ook met een tikkeltje hoop erin. Fijne dag verder. - libo
treurend mooi!
liefs libo
anne: Merci, rond Allerheiligen krijg je vaak zoveel emoties en dan komt er zo'n gedicht van. Fijne dag verder. - lucky
mooi mooi hoor anne.
Mag ik zo onbeleefd zijn om iets op te merken:
is het iets om ipv 'wittig' gewoon 'wit' te schrijven
groetjes Leon
(die wit wegtrekt om zijn bemoeienis)
anne: Ja, je hebt best gelijk, ik heb er ook rond getwijfeld. Wit is eenvoudiger en past dan ook beter. Wees maar wat meer onbeleefd hoor, daar kan ik wel mee leven. Groetjes, anne. - KapiteinSeBBos
witte troost!
xxx
anne: Dank je.
|
