|
< terug
dingen
in een bloed gestold moment
verdwaal je tussen woorden
als het vocht van de zaden
in een uitgeknepen passievrucht
een puist in het stenen gelaat
van stil staand beeldvermogen
dat elk antwoord
op ongestelde vragen
in het midden laat
trilt
in een driekwartsmaat
die in vol ornaat verjazzd
in je achterhoofd rijdt
als een buitensporige trein
over het perron van de toekomst
het klantenbestand aan diggelen
je uitgestorven ideeën
die als mussen
in een uniform voor daklozen
een bolletjestrui met gele vlekken
van de maan waaronder ze slapen
de bergtop nooit hebben gezien
als de klavertjes drie, gevierendeeld
die in hun fotosynthese
de psychiaters met faalangst
van het voorblad verbannen
zo voelen de blauw verlichte toetsen
op een doordeweekse gsm
zich onder de voet gelopen
door je ijverige vingers
die als adhd kinderen
verliefd zijn op het nu
uit geformuleerde waanzin
trek je als conclusie een snelle lach
onder zoveel waar te nemen onzin
teken je met jou naam
een ding als geen ander
feedback van andere lezers- ivo
een mikmak van gedachten die stomend op me afkomen waarin ik mijn hersenen enkele toeren lager moet laten draaien om het woordengeweld gevat te kunnen oppikken om met de draad die er niet direct is, mee te gaan ..
en om dan in totale chaos een beeld te krijgen dat psychedelisch over het scherm rolt en noch kant noch wal raakt maar enkel het krankzinnige van de gedachten verwoord dat in een snelvaart is geschreven en amper werd nagelezen.
Het lijkt wel een schilderij van conceptuele kunst dat geschilderd met tijdloze beelden een wirwar van smaken geeft, hoe gekker hoe beter.
Het is kunst zeer zeker, niet de mijn, ook heel zeker, maar ik vind als ik een gedicht beoordeel dat niet enkel mijn smaak de doordrukker mag zijn, want dat is niet faire tov de anderen die het wel kunnen en willen smaken. Ben ik als lezer enkel op mezelf gericht als ik beoordeel of kijk ik ook naar de spanning, de moeite en vooral de orignaliteit die spreekt ?
daarom toch een uitstekend ..
eisenik: hehe dankje
tis een gedicht dat de waanzin in de veelheid der dingen wil beklemtonen
mission completed i'd say ;-) - lief
ik zou elke strofe uitdiepen
want op deze manier verdrink je in verwarrende
informatie,
liefsxxx
eisenik: zalig =) je zegt de essentie van de betekenis alsof het een mankement is :-) leuk dat het werkt ;-) verdrinken in dingen daar gaat dit over =) bedankt voor lezen en fb - anne
Eisenik in al zijn stijl, heel mooi en elke strofe is iets anders. Maar gaat het nu eigenlijk over die verdomde gsm of welk ander ding dat je op je heupen kan zitten? Ik ben er nog niet uit. Strofe 5 vond ik heel mooi.
eisenik: het gaat over hoe we ons verliezen in 'dingen' en wat er over gezegd wordt... de laatste strofe vult de betekenis in van de vorige strofes - lucky
ik heb dit als een kwinkslag ervaren ... en het is ja ook een eiseniks werkje zeer zeker in de jouw bekende stijl
(en ik geef eerlijk toe geknield op mijn knietjes de handen gevouwen dat ik stiekum naar de logica zocht en dat met moeite heb onderdrukt maar ik begin er niet over dat zet geen zoden aan een dijk die toch overspoelt zoals het me heeft bezig gehouden ... poe poe )
groetjes
eisenik: de grens tussen coherente betekenis en hermetisme en absurdisme is vaak klein
hier zocht ik vooral naar arhcetypische beelden van techniek/natuur/menselijk denken ... maw hoe de wereld rondom ons ons be?nvloedt en hoe waanzinnig dat wel niet is :-)
dus dat je overspoelt wordt dat wil zeggen dat je het gedicht ervaart met de emotie dat ik het geschreven heb en dan geef ik mezelf een uitstekend zelfs als ik van u maar een goed krijg ;-) bedankt voor lezen en fb
|
