< terug
skeletterig
Het skelethoofd, grim en vrank
vermengt zich zo, dat hij, tegen
het oor gedrukt met haar versmelt.
Hij omarmt de muur
geeft pleisterwerk leven
Zo staren wij
samen
naar de
mogelijkheid van
leven
voor ons,
Een vage schaduw
van iets dat
ooit
op aarde liep
Ze draait zich om, verbaasd,
haar ogen verglaasd door het wonder
van wat ze geworden is en van al
wat zij nog meer zou kunnen zijn.
feedback van andere lezers- SabineLuypaert
doet me enerzijds aan een horrorfilmpke denken en anderzijds aan anorexia patientjes richting opro ana, - erinneke
het gebruik van de witregels vind ik niet altijd even geslaagd in dit gedicht, verder kan het mijn interesse wel wekken - Victoria
Ze draait zich om, verbaasd,
haar ogen verglaasd door het wonder
van wat ze geworden is en van al
wat zij nog meer zou kunnen zijn.
Mooi!
- ivo
ik heb al veel beter van je gelezen storm... - Hoeselaar
Po?zie mag vaag zijn maar toch een rode draad hebben die het geheel bijeen houdt
Groetje Wilhelm - eric
Mooie laatste strofe, maar ik liep ergens verloren.
Intrigerende titel...
Graag gelezen! - Innerchild
Alsof haar eigen schaduw haar angst inboezemd ...
ik zie hier ook een beeld van een anorexia pati?nt.
Ik hou wel van deze stijl ... laat mij maar zoeken naar de boodschap.
- lucky
ik blijf nog even zoeken
groetjes L?on
|