Volg ons op facebook
|
< terug
Bakermat
Scheurend en hakkend ontrafel ik d'oude matras,
ontdoe haar van haar veren. Dat heet nou
recycleren.
Diverse lappen, handzame brokken gooi ik
woest op hopen.
Myriaden stofdeeltjes dartelen vrolijk in de zon
alom, maar ik hoest slechts mijn ruggengraat
krom.
In dit benauwelijk moment, het oog verwaterd,
de blik vertroebeld, komen mij beelden voor
de geest, het lijken wel gezichten.
Is dit grootvader niet? Hier grijnst mijn lieve
moeder, oma lacht lichtjes bedeesd, wat kijkt mijn
broeder weer verlegen en gesjeesd.
De hele familie komt hier onverwachts bijeen!
De bakermat door dit dorre werk gestenigd,
illustreert weer eens : wat gescheiden wordt, verenigt.
feedback van andere lezers- aquaangel
applaus
dichtduvel: Thx, k - tati
Voor mij een schitterend gedicht. Vooral de laatste strofe. Mooi :o)
dichtduvel: Dank je tati, jef - ivo
afscheid nemen is vaak beelden wenen ... mooi Dichtduiveltje, mooi
dichtduvel: Dank je ivo, Jef - Billie
Is mooi. Oude voorwerpen waar men node afscheid van neemt, omwille van het stof van het verleden dat er aan kleeft... lieve herinneringen.
dichtduvel: Dank je Billie, Jef - miepe
tot op de drijfveren ontrafeld!
heel mooi Jef
dichtduvel: Dank je miepe, de drijfveren, daar komt het idd op aan, grtz, Jef - SabineLuypaert
myriaden kende ik niet (smile) weer een beetje slimmer (en een schoon woord nog eens er bij)
vind dit een heel rakende inhoud
dichtduvel: Dank je Sabientje, grtz, Jef - durante
'k Hoor en zie het je voordragen, dichtduvel
ikzelf zou er enkele woorden vantussen laten (o.a. vrolijk en maar ..) maar dan is het ook weer minder voordraagbaar;)
graag gelezen
groetjes,
dichtduvel: Dank je durante, j - chris
goed zolang als het verstaanbaar is ,is he tmijn stijl ,ik hou niet van die woorden,die in den dikke vandale moet gaan opzoeken
groetjes chris
dichtduvel: Dank, j - Vansion
troebel gewuif van een insgelijks woeste handzame brokkenwerpster
dichtduvel: hehe, x, j
|
