naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

altijd maar door

door bellehelene

Ik schrijf met schokkende schaatsen
over jouw vijver
mijn blinkende kleren vervagen
en de koude zet zich schrap in mijn vleugels.

De wind giert lachend langs mijn oren
ik hoor niet wat de wereld zegt,
altijd maar door, kijkend in de verte
'k wist niet dat er een einde was

een schelle stop in jouw geluid
jouw laatste adem, altijd maar door
alles roept rem, ik weet niet hoe
heb het onbewust niet willen horen
de wind gierde steeds langs mijn oren

feedback van andere lezers

• Billie
  De wind giert lachend.....
  De wind gierde steeds....
  Zeer mooi en po?tisch beeld...
  Een verhaal van niet kunnen loslaten.... hard maar mooi
  bellehelene: heel erg bedankt
  xxxxxxxx
• SabineLuypaert
  ben het helemaal eens met Billie, heel graag gelezen
  bellehelene: dank je
  xxxxxxx
• ivo
  mooi en goed gezien ..
  bellehelene: merci
  xxxxxxx
• lucky
  heb een beetje moeite met 'slier' in de 1e zin misschien iets van 'kras' ... in de laatste strofe laatste 2 zinnen vind ik de rijm wat gezocht (maar ja rijmen in poezie is niet makkelijk)
  
  terugkomend op de 1e strofe die ik (met uitzondering van slier) wel kan smaken
  
  
  groetjes L?on