naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

DE NOORDZEEKUS (HET EINDE DER GETIJDEN)

door Friedrich

Terminaal geluk weerspiegelde zich
- even verheven -
boven alle tijdslijnen
op zandkorrels en golven,
die meer braken dan we zagen.

Aan zee gedijt het, en slijt het
zachtjes, briesend, soms traag of onnavolgbaar
tot het einde der getijden.
Ik hou van dat houden, zonder meer.
Nimmer ga ik ten onder,
tenzij aan haar.

Onze half open ogen traanden
niet enkel door de wind.
Een schelp kraakte onder onze stappen,
haar hand gleed in de mijne.
Onze kus, hier aan de Noordzee,
schiep een horizont
tussen jij en ik.

Nu is ons een wachten
midden eb en vloed.
Het is een liefdespolemiek
die ruist onder een avondgloed
tot het einde der getijden.


(Dit is een bewerking van mijn eerder gedicht "het einde der getijden")

feedback van andere lezers

• eisenik
  mooi hoor
  klinkt beetje archaisch (zich / gedijt/ schiep/ nimmer...) en is wat uitgersmeerd naar mijn smaak maar blijft een evenwichtig verbeeldend gedicht met taalgevoelige verzen
  Friedrich: die archaische sfeer roep ik graag op in mijn gedichten, en het gedicht is idd een beetje uitgesmeerd, maar ik vond in dit geval gepermitteerd!
  
  Dank voor uw commentaar
  
  Greetz
  
  Friedrich
• ivo
  het is een statig mooi gedicht dat spreekt zoals po?zie dient te spreken, mooi mooi
  Friedrich: ik dank u vriendelijk!
  
  Friedrich
• stormvonk
  idd mooi
  Friedrich: dank
  
  Friedrich
• SabineLuypaert
  ik vind hem prachtig (vraag me enkel af waarom die 't' achter horizon?)
  Friedrich: wou het een beetje archaischer laten klinken, achteraf bekeken misschien toch een beetje onnozel
  
  Greetz
  
  Friedrich