|
< terug
spiegelkind
haar ogen kijken tijdloos
door de zwarte stippen heen
terwijl de spiegel spreekt
in miljoenen onverstane woorden
vliezen voelen hoe ze raakt
tegen weke betraande ogen aan
kijkend in de doffe spiegel
zie haar kind immens verloren leven
voel nu haar zware strijd
tegen het verdrongen wezen
stil versmelten in bestaan
haar leven kent geen tijd of grenzen
alleen haar hartje slaat
als het verleden in de toekomst
oud gebeuren achter laat
ze is een spiegelbeeld van innig zijn
waar haar ogen kijken
zeggend dat het al goed is zo
nu leven verder gaat
het spiegelkind van het innerlijk wezen
hoeft niet meer bang te zijn
als tijd vertraagd of sneller gaat
dan leven haar laat bestaan
het kind dat met ons door de tijd zal gaan
MDİ
feedback van andere lezers- ivo
slik - ik zou denken aan een foetus dat niet leven mocht en al wenend verwijderd wordt uit de baarmoeder die haar niet dragen wou ..
sterk mooi geschreven
kristalvlinder: aan ivo, het gaat eigenlijk om iets anders ws nog diepzinnigers, maar dankjewel voor je woorden, en voor je sterk mooi geschreven. liefs - zann
'oud gebeuren achter laat' is een knaller ! proficiat !
ik heb liever 'zeggen' dan 'zeggend' en 'kijken' dan 'kijkend' - dat vloeit zoveel meer
dank
zann
kristalvlinder: aan zann, dankjewel zeg! je woorden zegen veel, en ja ik begrijp je wel, dank voor heter zijn. liefs. - Liesje
Lieve Kristalvlinder,
iemand zei me ooit:
jij bent een kristalkind!
Ik heb hier toen veel over gelezen.
De titel spreekt over het spiegelkind,
maar het gedicht is volgens mijn aanvoelen de term kristalkind waardig!
kristalvlinder: lieve liesje, ik weet niet of jij een kristalkind bent, al je wilt mag je me mailen, ik weet waar ik ik dit geschreven heb...en zoveel meer, eveneens het gedicht bewustzijn ook, ben blij met je reactie, en je maakt me ook wel nieuwsgierig....liefs
|
