naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

stil

door Ulrike

zwartwit in goud omlijst
verzamel ik jou
steels bekijk ik je
telkens weer

je bent er nog

de tijd wandelt verder
en soms doet het vreemd
jij daar zo stil en
toch zo jij

wie ben jij toch

angst overmant me
in de gedachte
dat ik er aan wen
jouw zwijgen

feedback van andere lezers

• Liesje
  Ik herken het gevoel... en erken jouw gedicht!
  Ulrike: dank daarvoor!
• stormvonk
  Ik vind dat je te lang bent doorgegaan, moest je geschreven hebben
  
  zwart-wit in goud omlijst
  verzamel ik jou
  steels bekijk ik je
  telkens weer
  
  je bent er nog
  
  de tijd wandelt verder
  en soms doet het vreemd
  jij daar zo stil en
  toch zo jij
  
  
  dan was je super
  Ulrike: Dank u voor tip, ik bekijk het eens. Groetjes!
• muis
  Een stil gedicht met een mooie eindvraag:)
  groetjes
  Ulrike: dank voor ffb! groetjes
• XaZ
  De laatste strofe mag in goud omlijst worden
  zou alleen 'soms' weglaten, om de angst nog voelbaarder te maken.
  de spanning bewaard tot de laatste zin, Ulrike
  Ulrike: dank voor leuke feedback, ga het es bekijken! groetjes
• fille_de_toi
  mooi en intens
  verlies went nooit, denk ik dan, ergens blijft een leegte die
  door niets of niemand anders in te vullen is
  fille
  Ulrike: Dat is heel juist. Maar soms gaat het leven griezelig 'gewoon' door, niet? Dank voor fijne reactie.
• lucky
  dit is iet te lang de opbouw is prima verzorgt de regel na de 1e strofe en 2e strofe doen prima hun werk werkt als een soort brug naar de volgende strofe (weet ook niet precies dat gevoel te omschrijven maar denk dat je zo aardig begrijpt wat ik bedoel)
  
  verder mag je van mij zwartwit zonder streepje schrijven, alhoewel het best zou kunnen dat je dat streepje daar bewust heb neergezet
  
  groetjes
  Ulrike: dank u voor tips! groetjes
• chris
  een mooie foto breng die tot levende droom ,word zeker nog een mooier gedicht of verhaal
  
  chris
  Ulrike: dank u
• annemieke
  mooi deze laat iets benoemen wat mensen soms vrezen
  angst is een vreemde bekende en toch , welke hand vatten mensen soms wel en soms niet na eenminuut kan angst wegebben, mooi denkertje deze hou ik van die ruimte om zelf even te verbeelden, lieve groet
  
  Ulrike: dank u, gr
• ivo
  de vraag wie ben je toch blijft branden op mijn oog
  
  mooi
  Ulrike: dank u Ivo. Is voor een in 2006 overleden vriend. x
• aquaangel
  prima
  Ulrike: merci
• alie_jankind
  Mooi tastbaar en niet tastbaar neergezet!
  
  groeten
  Ulrike: dank u, gr
• copi
  Daar word ik "stil" van. Gr, copi
  Ulrike: dat is fijn om horen, gr
• peerke
  Mooi beschreven, en het is zo: in stilte komt alles weer tot leven.
  Ulrike: dank u! gr
• Billie
  Heel mooi.... heb hier ook zo'n sepiafoto hangen waar ik soms tegen praat.... een verre grootmoeder die ik nooit kende en waar ik toch een hele sterke band mee heb... Raar soms hoe verbondenheid werkt....
  Ulrike: Inderdaad. Blij dat dit gedicht herkenbaar is voor je. Dank je..
• SabineLuypaert
  ik zou megraag aansluiten bij alies jankinds reactie (smile)
  Ulrike: Dank u :-)
• lief
  door jou schrijven verscheen er een foto
  op mij netvlies.....
  liefsxxx
  Ulrike: dat is heel leuk om horen lief, dank voor complement x
• lanseloot
  Ken het gevoel, maar er blijft gelukkig altijd iets moois over ook. Goed gedaan,
  Lanseloot.
  Ulrike: dank u voor ffb! gr
• lin
  Zie ik daar opeens zo'n mooi gedicht staan, dat ik zomaar vergat op te reageren. Bij deze alsnog en complimenten want dit raakt! Groetjes, lin
  Ulrike: dank u, is leuk om hier nog zo een fijne feedback op te krijgen! Grts