|
< terug
alles maakt één met mij
ik ben het maar
een kind
van duizend dingen
van muziek
gesproken woorden
onnozele taal
van duizend dagen
innig leven
elke dag is nu
intens vandaag
en aan het einde
lichtelijk gestorven
ik ben het maar
kind van iets en niets
van iemand
die hoort bij mij
mij heeft gedragen
waarna ik ging leven
ademde tot vleugels
me wiekten
en ik vloog ver weg
van alles om me heen
en toch zoals je ziet
ben ik het maar
van vallen en opstaan
doorzetten, van zijn
pure liefde in mijn hart
en de kracht die won
van oude pijn
MDİ
suggesties zijn meer dan welkom....
feedback van andere lezers- copi
Mooi! Gr, copi
kristalvlinder: dankjewel copi....liefs - ivo
grappig mooi, alhoewel ik de emotie er wel wat in mis ..
kristalvlinder: nou eigenlijk gaat het hier niet om de emotie, dus dan is het goed, heb er ook geen emotie in gestopt en ja grappig ik kan me er zeker in vinden, dankjewel ivo, fijn dat je er weer was, liefs ;) - Peerke
'Jong' gedicht, maar je bent jong!
Zou zelf 'maar' weghalen.
Wat dacht je van : ongesproken woorden in nozele taal?
en aan het einde:> aan het eind ?
ik ben het
kind van iets
en niets van iemand
die mij heeft gedragen
kristalvlinder: peerke...ja ik zal even denken...het heeft wel iets of ik er iets mee ga doen dat weet ik nog niet, maar zeker bedankt, liefs - lucky
de eerste en 2e strofe zijn mooi (vooral die 2e sereen)
het is luchtig neergezet, vandaar geen emotie
af en toe nijgt het naar een lied met een vleugje smart
groetjes
kristalvlinder: aan lucky, dank
|
