naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

de laatste strofe een sleutelbeenblessure met een loshangende regel

door annemieke

Elke dag geeft wel ergens een kroon van karton
zilver papier of zijdeglans een jarig kind
theekisten vol herinneringen gerubriceerde dagen
jarenlang bewaarde pleisters en knuffeldieren , stof
stoffige dagen met meiden en jongens het toen en nu

de blote voeten en kousen in het gras uit de wind
sprietjes in je mond en zuring , zachte zoenen
het niet in een vissenkom zitten maar dansen
even liggen en mijmeren hoeveel er in je neus spreekt
vleugels krijgen bij gedachten aan en over dekens

pluizen zien rullen en vergrijzen door tijd en tijdloosheid
je hart voelen en elke dag geeft wel ergens weemoed
traag meer kracht uit de mond en neus blauwmannetjes
met wisselend zand een Sahara of chamsin, door leven
elke dag geeft wel ergens een kroon van karton of monden

©24-1-2008





www.annemiekes.punt.nl - poëzie

feedback van andere lezers

• ivo
  een woestijnwind die verschroeiend leest ...
• Liesje
  ik kan alleen maar Sabine volgen... heel graag gelezen en voor mij literatuur met L (hoofdletter dus ;-))!
  
• SabineLuypaert
  het leest als een wervelwind (smile) kweet niet hoe jij dat doet zenne