naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

zebra

door eisenik

op een bed
van mensenvlees geworpen
in een wereld
gemaakt van hoop
verstoord met vragen
stellen we
onszelf
tussen lijnen die te recht zijn
om ze niet te volgen
te kort
om niet verder te willen gaan

onder dit landschap
van onbegrepen strepen
moet er ook een zebra bestaan
die ongekende lucht inademt
zodat wij reizen op een ribbenzee
en die ons na jaren laat vergrijzen
in zijn pelshaarcorifee

wij wachten niet meer op het sterven
weten zelfs dit leven niet
dat wij met restafval zijn hart bedelven
verluizen in zijn zwart verdriet

feedback van andere lezers

• ivo
  dit is sprekend knap ..
  eisenik: dank je :)
• pisatelj
  ik vond het begin heel sterk, leuk beeld ook met die zebra,
  
  zeker niet mis,
  
  groeten
  
  William
  eisenik: dankje
• aquaangel
  ond (! oops) na jaren laat vergrijzen
  
  helemaal af! petje ook
  eisenik: =) thnx
• lin
  Dit heeft zeker wel wat! Al moest ik even de eerste strofe opnieuw lezen.
  typfoutje in: restafaval = restafval
  Goed gedaan! Gr, lin
  eisenik: thnx =)
• lief
  fascinerend
  graag gelezen
  liefs
  eisenik: thnx =)
• lucky
  zo lees ik je weer
  
  groetjes
  eisenik: =)
• Liesje
  geboeid heb ik gelezen...
  eisenik: :-) dankje
• anne
  Nu nog even de zebra zoeken... . Knap!!
  eisenik: :-)