< terug
metapsychologie
de mens weet
wat goed voor hem is
net daarom
doet hij het niet
uit verlangen
zijn vrije wil
bevestigd te zien
gaat hij in
tegen zijn instinct
dat bij gebrek aan voeling
met de natuur
lijkt op een controle
van ongekende derden
een alziend boos oog
van de transcendente
big brother
waar hij alleen maar
tegen kan vechten
in de hoop
zichzelf te vernietigen
voor een ander
feedback van andere lezers- ivo
het zwarte randje dat waarheid spreekt omdat de mens zichzelf wil controleren en verantwoordelijkheid dragen voor wat die doet .. maar of dat is ... tja .. eisenik: :-) - Liesje
mmmmmmmm, ik deel de filosofie van jouw schrijven niet, maar ik vind het wel aangenaam dat jouw gedicht zou kunnen verder gezet worden in een rijke discussie. eisenik: =) - anne
Ik vind het helemaal niet zo slecht of minder, gewoon even eisenik op een andere manier gelezen, wat dieper zoals de titel aangeeft. De laatste strofe begrijp ik niet zo goed vanuit mijn psychologische ooghoek maar ja, dat is dan maar zo. eisenik: =) - miepe
soms vind ik een gedachte niet helemaal afgewerkt, zoals in je voorlaatste stukje... de essentie lijkt zich te verstoppen
als ik het goed begrijp, ben ik een uitzondering want ik wéét wat goed voor MIJ is en dat ga ik zeker niet ongehoorzaam laten
ggg!
eisenik: het gaat vooral over onderbewuste werking zoals thanatosdrift en andere negativiteit; je kan die beseffen en toch doen... als je alleen doet wat "mag en moet" dan heb je niet het gevoel dat je "leeft" - lucky
het is misschien de metapsychologie die ik hier niet helemaal kan doorgronden maar de 1e strofe vind ik 'zwak'
de 2e strofe borduurt een beetje vort op de inhoud van de 1e
dan lezend naar de 3e, 4e komt eisenik weer boven drijven maar dan is het voor mijn lees gevoel te laat ...
misscchien had ik hier ook beter vanaf kunnen blijven ... :-)
groetjes eisenik: zwak... nou ja ik weet niet of verzen al dan niet "sterk" kunne zijn
het is een heel droge en directe strofe die eerste: zuiver boodschap
heel het gedicht is eigelijk 'metapsychologie' en geen 'poëzie'
ik werk hier helemaal niet beeldend eigenlijk, probeer gewoon een idee te verklaren waarin ik wel probeer taalconcentratie te bereiken... de idee van " wij weten ook niet wat we weten" of zo :) in elk geval een gebrek aan controle over ons eigen "ego"
het tekstje ligt op de grens van metafysica, psychologie, prosa en poëzie denk ik...
wou het toch even delen maar begrijp best je teleurstelling
|