|
< terug
De dwazen
Ze kan de drang niet meer bedwingen
om luidkeels op straat te zingen
dat het leven er mag zijn
verdomd toch al die blikken
alsof de doden in rijen
staan aan te schuiven
wachtend op hun begrafenis
staat zij als een kind te wuiven
naar de voorbijrazende trein
alles lijkt mis.
Bange ogen vluchten voor elke blik
van lieve kindjes
wiebelend aan papa's hand
starend naar de grond
tellend het patroon van
de netgelegde vloer
wit-zwart wit en zwart
steeds herhalend
tot vervelens toe
zijn ze het leven moe.
De vogels fluiten
de zon staat weer op
de koffie wacht in haar kop
de files breken aan
je verwenst ze naar de maan
verveelde blikken achter het stuur
kijken alsmaar meer te zuur
wachtend op hun noodlottige uur
maar zij staat te zingen
kijkt naar de trein
vindt het leven
eenvoudig en fijn.
feedback van andere lezers- Liesje
zo van het leven kunnen genieten, lijkt me zalig! Jouw gedichtje laat een mens er ook even bij stilstaan dat hij meer moet proberen te glimlachen... Ik ga je advies proberen op te volgen! Knuffie
anne: niet altijd eenvoudig maar toch het proberen waard! Groetjes, anne. - lucky
wij zouden eens vaker door kinderogen moeten kijken
dan zou de wereld er anders uitzien
groetjes
anne: Ik probeer het elke dag en met onze vier ukkepukjes hier lukt het me soms nog wel eens. Lieve groet. - chris
dat was zicht op de verzuring
als jij er zicht op heb ben jij nog goed bezig
chris
anne: Dank je chris, voor je interpretatie van het gedicht. - ivo
idd wees jezelf en laat je gedrag niet kisten door hen die al lang dood zijn, laat de doden de doden begraven
anne: Mee eens en dank voor het lezen, anne. - muis
Er zijn nog mensen die gelukkig zijn anne, gelukkig met henzelf:) En gelukkig maar!
Groetjes
anne: Dank je muis, kijk je even de mail na? Groetjes en ik wens je het geluk met jezelf vanharte toe. - KapiteinSeBBos
aardig dicht!
xxx
anne: Denk er nog steeds zo over, dank je!
|
