|
< terug
droefenis
ijzige druppels laten een streepjesspoor
glijden langzaam van de ruit
en hopen zich onderaan op
vinden een uitweg en storten zich samen
als kleine waterval op de grond
kronkelend komen verschillende stralen samen
en vormen een beekje naar de riool
waar ze verdwijnen in de massa
om te vergaan als deel in een oceaan
triestig zit ik voor mij uit te kijken
door een raam op zoek naar een sprankeltje zon
tussen de druppels die mijn zicht belemmeren
mij bedroefder maken door het slechte weer
mijn gemoed belagen met beslommeringen
die door de opeengepakte wolken
geen uitweg vinden
alle smarten lijken op mij neer te komen
elke kreet heb ik gehoord
voelde me steeds aangesproken
en werd schuldig omdat ik geen antwoord wist
zo blijf ik naar buiten gluren
in de hoop een sprankeltje zon te ontwaren
een vleugje warmte die ik tot mij zou nemen
met de hoop dat hier dan het knoopje kan ontluiken
van een prachtige bloem die
zal schitteren in zoveel kleuren
feedback van andere lezers- Liesje
heel graag gelezen... herkenbaar...
Luc: zo een gevoel h - Francis
Ja we leven nou eenmaal niet in z-spanje of zo T is triest hier
De eerste 2 str. vindt ik erg mooi
gr.Frans B
Luc: mooi, bedankt voor deze reactie. - lucky
voor mij leest het ook meer als een verhaal
groetjes
Luc: langere gedichten zijn inderdaad een kortverhaal, maar ik vind mij makkelijker in de constructie van een gedicht.
Bedankt voor je reactie - lief
ik vind mezelf terug in die druppel
liefs
Luc: geweldig om die vergelijking te leggen. - ivo
het beeld is prachtig, de uitwerking iets minder .. het is haast een verhaal in plaats van een gedicht geworden ..
maar omwille van de getrootste moeite toch een uitstekend ..
Luc: Zelfde reactie als naar Lucky toe uiteraard. Ik voel me beter in de structuur van een gedicht, dan het vloeiend in een verhaal te gieten.
|
