|
< terug
afstand
ik wilde je
alleen maar
toe fluisteren
dat ik bang was
in jouw ogen kijken
als in de spiegel
van mijn ziel
je zijn reflecteren
in het binnenste
van mijn hart
toch kan ik alleen maar
stil in mezelf huilen
doodmoe alleen
achter gelaten
laat me toch
neerzitten tussen
de vele sterren
die me zacht
wegdragen
verder dan de morgen
dan tijd reiken kan
een armbreedte
van jou hier
naar mij
zo
dichtbij
MDİ
feedback van andere lezers- Liesje
Beste Kristalvlinder... ik ben ontroerd door jouw gedicht. Zo herkenbaar... zo'n sterke vertaling van menselijke gevoelens... Bedankt om dit te mogen lezen!
kristalvlinder: geen dank, liesje ik schrijf nou eenmaal als wie ik ben en dat is zoals dit gedicht met veel en sterk gevoel er in, je ontroering zegt me genoeg, liefs - Francis
Weer zeer herkenbaar
kristalvlinder: aan francis, dankjewel voor je zeer herkenbaar, liefs - lucky
het maakt weer wat los bij de lezertjes
groetjes
kristalvlinder: en dat is de bedoeling...liefs - ivo
ook weer zo'n aangriijpend gedicht, hoe 'de mens' in relatie met andere mensen niet meer op een zijspoor wil staan, maar zichzelf wil vinden in de relatie met wie hij zich bindt ..
Hoe erg moet het zijn als men zichzelf niet kan zijn, en de basis emoties niet kan achterlaten in de nest waar hij zich goed moet voelen ..
kristalvlinder: hey ivo, dat heb je prachtig verwoord, gelukkig kan ik mezelf zijn....maar er zijn vele die dat neit kunt ik zie het overal om me heen...mooi gezegd fijn dat je er was. liefs - innerchild
Zo dichtbij ... en zo veraf ... !
Gevoelige woorden die mij als lezer raken ...
Liefs,
Inner
kristalvlinder: aan innerchild, dat was de bedoeling dat deze woorden je zouden raken, blij dat dat overkomt, fijn dat je er was, liefs
|
