< terug
zij
zij was mijn eerste
volwaardige herinnering.
ze vergat mij
te vragen waarom ik sliep.
het laatste was
een gezicht dat verdween
in ruimte met lage resolutie.
terwijl ik in het kussen gezakt
ook afstand nam van mezelf.
zij was er nog
wist ik
toen ik de ogen sloot.
de geur wellicht
die als een slaapwelzoen
in mijn wangen oplostte.
als de enige bezoeker
van een leeg café
draaide ik me naar een deur
om haar als eerste
hartig te verwelkomen
met ogen die openden
om tenslotte ook
haar wereld te zien.
feedback van andere lezers- louisaatje
ik sluit me aan bij francesco, het leest 'gerijpt' eisenik: =) - copi
Mooi! Gr, copi eisenik: dankje! - SabineLuypaert
ik sluit helemaal aan, als die nachtzoen maar versgelipt was (smile)
eisenik: =) - lucky
mooi
groetjes eisenik: :-) - Liesje
mooi en ik volg Francesco eigenlijk wel... Ik vind de nouveau Eisenik zeker te smaken :-) eisenik: =) - Francesco
Dit is zo stilaan het afscheid van de barokke Eisenik.
Le nouveau Eisenik est arriv?
Proficiat, poeweet.
Hartelijk, Frank De Vos eisenik: =) - anne
Ik zie een man voor mij, kan ook en vrouw zijn natuurlijk, diep onderuit gezakt door de alcohol en in een halve roes, die alleen nog zijn neus heeft die deftig werkt en haar parfum waarneemt. zoiets in die aard voel ik erbij. Sfeervol gedicht, gelukkig rookvrij nu.
eisenik: =) - ivo
een knap beeld dat herkenbaar spreekt en blijft hangen aan de toog van het verlangen om te lezen .. eisenik: =)
|