naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

In straten glijden

door CaptainNorth

In straten glijden

Opzienbarend zal dit niet zijn.
Het is er de tijd niet meer naar.
Waar ik je wenk, ben je al geweest.

Onweerstaanbaar heeft
geen verdere betekenis.
Het is heen gegaan.
Jij, hebt hét.
't klopt tegen je binnenzak.

De stilte schreeuwt me toe.
En ontdaan van armen…
tracht ik je te omhelzen.
Waar adem stokt …
vloeit geronnen bloed.

- In dromen hou ik mezelf op.
Als een twijfelachtige trofee.
Op audiëntie bij de goden.
Klaar om genegeerd te worden -





Ik stik.




Kan het ook niet helpen.
't Is november. 't Is koud.
Vlinders sterven, in de winter.

Laat ik deze gladde straten
maar achter mij laten.
Ze zijn bevroren.

feedback van andere lezers

• Vansion
  uitstekend
  op het laatste vers na (vind ik)
  
  CaptainNorth: Weg ermee!
  Soms is het simpel hoor wat mij betreft...
  da's dat slapstickpoëziekantje van mij...
  idiote rijmpjes zoals 'scheiden doet glijden' een beetje minder drama denk ik dan... maak er maar een karameleinde van... ik kan dat soms niet laten, heb vroeger veel te 'donker' geschreven... dit is dus een tegenreaktie of zo... maar zie... uw woorden waren nog niet koud, nog niet bevroren of er werd zowaar niet op uitgegleden maar het vuur van de open haard der verloren verzen had opnieuw vers voer.
  
  Jeezes... wat kan ik soms toch....
  
  enfin... merci voor uw fijne reaktie.
  
  hoogachtend,
  
  enz.
  
  CJD
• geertje
  "En ontdaan van armen…
  tracht ik je te omhelzen."
  
  SUBLIEM dit stukje...
  het gehele gedicht vind ik mooi, dat ene sprong eruit...voor mij
  groetjes
  geertje
  CaptainNorth: vind ik ook één van de beste zinnen van het gedicht..
  
  merci
  
  gr
  
  J