Volg ons op facebook
|
< terug
Dementie 2 (uit "69 Onomkeerbaar voorbij")
Ik heb de wind voelen komen
vanwaar de zon ondergaat
en waar de nacht begint.
Hij heeft mij herinneringen ontnomen.
Wat aan mijn voeten lag
gekluwend met najaarsdraden
verwaaid, verstrooid, weggedragen
naar onbereikbare oorden.
Geen verleden, geen toekomst meer
het heden onbepaald
onbewust van tijd
en eind
.
feedback van andere lezers- Liesje
terug een sterke weergave van dementie
(??n kleine tip: verwaaiD?)
ugodehavelte: Bedankt Liesje.
Heb die kemel al hersteld. 't Is misschien het begin van dem....
Veel liefs.
Hugo - ivo
het is treffend hoe je schrijft maar ik vrees dat geen verleden en geen toekomst de kijk is van de buitenstaander, de zieke zelf leeft in zijn wereld waarin zijn logica het heden en het verleden is, en waarin de 'waan' realiteit is geworden.
ik ben geen zielgenoot, maar ik heb dit fenomeen meer dan met interesse gelezen en opgevolgd, want zodra dimentie een feit wordt, wordt het menszijn plots anders ..
ugodehavelte: Bedankt Ivo,
Gelukkig ben ik nog buitenstaander. Heb wel contacten gehad met demente personen. Heb me ingeschreven voor regelmatige bezoeken aan dementen met mijn honden (dat zijn dan "snoezels"). Dit is een proefproject in Zoersel. Er werd door het betreffende ministerie toelating gegeven om honden toe te laten in de kliniek.
Groetjes,
Hugo - Ghislaine
Dementie, de ergste ziekte die een gezond mens op kanker na kan treffen. Het schijnt dat dementerende ergens blijven hangen op een bepaalde tijd in het verleden en dit dagelijks herleven. Zonder begrip van tijd en plaats. Voor de verzorgende partner een hele verantwoordelijkheid. Jij deed ons er even bij stil staan.
ugodehavelte: Bedankt voor de reactie. Dat gevangen zitten in een bepaalde periode van hun leven heb ik bij verschillende mensen meegemaakt. Mijn schoonmoeder, die toen over de 90 was, maakte met mij altijd afspraakjes om te gaan dansen. Zij kende de namen en straten nog van een reeks dancings (danszalen). Die zalen bestaan al 70 jaar niet meer.
Groetjes,
Hugo - lief
een van mijn grootste angsten Hugo
ik heb een tijdje voor demente bejaarden gezorgd
maar daar ga ik nu niet over uitwijden...
rakend en herkenbaar
liefs
ugodehavelte: Dag Lief,
Ik heb nu en dan contact met demente mensen. Zou dit niet alle dagen kunnen. Heb wel mijn medewerking toegezegd aan een project in Zoersel voor regelmatige bezoeken met mijn honden (Tervuurse herders) aan dementerenden.
Veel liefs,
Hugo - lin
Weer heel treffend Hugo. De angst voor dementie komt hier helder uit naar voren. Lieve groet, lin
ugodehavelte: Dank je Lin voor de reactie. Het ergste is volgens mij: als men dementerend is en soms nog heldere momenten heeft en dan geplaatst is in een groep waar geen contacten meer mogelijk zijn.
Groetjes,
Hugo - bragt
het eind . is wel rakend.
ik vraag me wel af of een dementerend persoon zulke regels (nog) zou kunnen schrijven.
ugodehavelte: Hallo Roel,
Voor zover ik heb kunnen vaststellen kunnen ze soms wel (onbewust?) rake uitspraken doen. Zelfs al zouden ze nog kunnen schrijven, die uitspraken neerschrijven lukt niet meer.
Groetjes,
Hugo - Mistaker
Verwend, verward en en weggewaaid
Verveeld, verhard en van de kook
Allemaal, jij soms ook
(Van Kooten en De Bie)
Erg mooi gedicht.
Groet,
Greta
ugodehavelte: Hallo Greta,
Verwend, spijtig genoeg, niet meer. Verward, van de kook en verwaaid soms wel.
Liefs,
Hugo - Emmeline
Erg sterk!!
Mooi en origineel gebracht!
Een uniek gedicht dat er staat en dat raakt!
Knap hoor!
Xx
ugodehavelte: Bedankt Emmeline,
Heb van jou ook mooie po?zie gelezen. Kan nog geen fb. geven, heb wel betaald.
Liefs
Hugo
|
