< terug
Kuddedier
Twee mensen
lopen
heel alleen
naast elkaar
geen woord over hun lippen
geen lach die hen bindt
als robots denkend aan
niets
kilte die men verkiest
schijn opgehouden
handjes schudden aan bekenden
lachje forceren
alles gaat goed
kinderen fijn
huis pas gebouwd
alles past in schema
alleen
zijn ze zo
kunstmatig
beheerst
gevangen in de wereld
weg spontaneiteit
alleen
lopen in de kudde
geen vrijheid
handen stevig vasthouden
steun zoekend bij elkaar
blind zijn voor zoveel
het grijpt je naar de keel
waar gaat dit naartoe
worden we dit nooit moe.
feedback van andere lezers- Francis
wordt je misselijk van van die kleurloze fantasieloze setjes
in t grijs op t grijs door t grijs anne: Juist, leve de veelkleurigheid en diversiteit!! dank je francis en fijne dag verder. - Liesje
Lieve Anne, is het niet spontanIteit?
voor de rest schets je hier een heel herkenbaar beeld, naar mijn eenvoudige mening vaak ontstaan door zoveel mat 'moet' en zo weinig vrijheid voor eigen creatie.... anne: Er wordt ons zoveel opgelegd, wat je moet aandoen, welke programma's je best op tv ziet, waar je best gaat eten, welke auto je koopt... dat je jezelf haast vergeet. Vandaar dit dicht en ook in de liefde gebeurt dit spijtiggenoeg. Leuke reactie van je waarvoor dank. - ivo
de realiteit van verloren mensen in een verloren wereld omdat hetgeen wat is niet kan beantwoorden aan hetgeen zij hadden gewild en gewenst en daarom sterven uit de realiteit die hen bindt. anne: Mooie reactie van je ivo, dank je! - libo
graag gelezen, en spijtig genoeg realiteit, mooi verwoord
liefs libo anne: En we loeiden allemaal samen, boeeeeeeeeh, hahaha, niet grappig eigenlijk maar we kunnen er beter eens mee lachen. Dank je voor de lezing! - soezel
jmmr dat 'erbij horen' zo belangrijk is geworden idd!
ivo heeft het mooi gezegd!
liefs anne: Meegrazen met de rest, leuk is anders, je hebt het juist gevat. Dank je voor het lezen!
|