< terug
Mijn godin I
Met één tipje van haar kleinste kootje
steekt ze vuur in mij.
Ik brand voor haar
en hoop reikend dat ze vlammen likt.
Ijdel, denk ik,
het heeft geen zin
want ze wentelt al wat ik begeer
maar wuift bedaard
het laatste hoopje weg.
Haar glimlach spiegelt niet,
en ik weet:
zo is de Mona Lisa gemaakt.
Wees menselijk wil ik smeken,
maar ik besef:
godinnen verzengen, zij plengen niet.
Ik wil niet meer vereren,
dus ik bid:
laat me in haar verteren.
Ik weet mijn tong verbrand
als ik dicht:
help mij Bredero, help mij verkeren
En jij, mijn liefste, die dit leest.
jij denkt:
ik ben toch nooit godin geweest?
Maar weet je wat ik denk?
Je bent het goddelijk vergeten.
feedback van andere lezers- XaZ
je trekt de lezer's aandacht en houdt het boeiend tot de laatste verrassende zin.
over stijl en zo, wil ik het gewoon niet hebben ;)
heel graag gelezen witkraft: Boeiend en verrassend. Dat is al meer dan voldoende waardering! - ivo
het is een verhaal dat verrassend leest ... mooi witkraft: En er komt nog verrassend leesvoer, want er staat godin I. :) Bedankt Ivo! - MonaLisa
Oh jawel, in elk vrouw schuilt een godin, meer dan ??n zelfs ;) Interessante materie, mooi neergezet en gg!
Groetjes witkraft: Ja, dat is waar van die godin in elke vrouw. Dus jij komt er tweemaal in voor, Mona Lisa! - aquaangel
Ij = IJdel
witkraft: Ja, dat is een goede tip. thx! - Mistaker
Origineel, mooi verwoord.
Groet,
Greta witkraft: Dank je Greta!
|