|
< terug
Wachten met zwaarden
Wachten
met zwaarden in de rug?
Ik weet het niet
Een man als ik
bouwt niet op een halve ja
luistert niet naar rede
Ik wijk
omdat ik zo het dichtste kom
maar wijken is mijnen regel niet
Ik kijk
helemaal anders nu
Als ik mijn ogen sluit
zie ik jou in mijn huis
Als ik ze open
hoor ik de klok
feedback van andere lezers- innerchild
Opvallend zinnetje dit:
"maar wijken is MIJNEN regel niet"
Ik vind het geweldig fijn lezen. En die "mijnen" scherpt alle aandacht naar de rest van het geheel. Tenminste, zo voel ik het.
En ondanks de titel, die een ridderlijk gevoel laat verraden, lees ik een gedicht van een koele ridder met een teder en warm hart.
witkraft: Een koele ridder met een teder hart. Daar kan ik me wel in vinden! - lief
sta op en smeed nieuwe zinnen!
liefs
witkraft: Dat zal ik, o vrouwe! - aquaangel
mooi
witkraft: thx! - anne
Ik dacht eerst te zeggen: maak van mijnen-mijn maar na de commentaar van Innerchild mag je het gerust zo laten. Heeft iets plechtigs, iets ridderlijks ja. Leest zalig als een trein.
witkraft: 'Mijnen' verwijst ook naar een heel oud lied: Wel kwezelken wilde gij dansen, ik zal u geven een paard. Waarop het kwezelken (soort begijntje) antwoordt: dansen is mijnen regel niet. (Tot ze een man krijgt trouwens en dan zegt ze: dansen is mijnen regel wel...) Inderdaad oud en dus ridderachtig vond ik. Bedankt voor de fb! - Mistaker
Nooit weg, ridders ;-)
Groet,
Greta
witkraft: Zolang er zwaarden zullen zijn... - ivo
waar is je witte paard?
mooi en zeer bevattend geschreven ..
witkraft: Dank je, ivo! - lucky
graag gelezen
groetjes
witkraft: dank je lucky!
|
