naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

Onbestendig Uit "Verdichte brieven"

door ugodehavelte

Onbestendig


Mijn tuin in de nevelmaand.
Een late, bloeiende roos
nog geurend naar zomer.

De laatste rode roos.

Ik heb ze voor jou geplukt
en ontdaan van doornen
omdat ik je niet kwetsen wou.
Het rood heb ik omhuld
met wintergroen, de hoop
op overwintering.


Je hebt die roos gekoesterd,
ook na het verwelken van het groen,
tot het rood verkleurde
naar brons van herinnering.

feedback van andere lezers

• ivo
  nogal een clich?houdend gedicht ... en redelijk voorspellend ..
  ik heb al veel beter van je hand gelezen ..;)
  
  
• anne
  Van rood naar brons, dat is het mooiste erin!
• louisaatje
  graag gelezen, maar idd wat clich
• Mistaker
  Ben er niet zo weg van. Wel erg mooie laatste zin.
  
  Groet,
  Greta
• Liesje
  Ik vind dit gedicht prachtig mooi!
• lucky
  ik voel het tussen de regels door ... mooi
  
  groetjes