naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

duizenden vleugels

door ingelien

terwijl kraanvogels over de slenk scheren
sleept de tractor ons voort in een aanhanger
over modderige velden

zonder flits leggen we
de gevleugelde vallei schrikvrij vast
en trekken met de spotterstem
in opstijgende lucht
van broedplaatsen en rituelen

het klepperend sjansdansen is oorverdovend
nekken strekken omhoog, wijde wieken slaan
voor een levenslange verbintenis

tegen zonsondergang vliegt de vallei leeg
en vinden duizenden vleugels
ondiep water op één poot hun nachtrust

in de verte valt het ronken van de tractor
stil langs zwijgende basaltheuvels

feedback van andere lezers

• innerchild
  Mooi beeld !
  
  
  lichaam wordt hoog opgeheven
  vleugels half gespreid
  kop gestrekt
  je imponeert
  
  nodig kreet wordt nu geslaakt
  aanstekelijk is jouw trots
  wat is mijn aandeel
  in jouw strijd
  ?
  
  
  Ooit eens geschreven in een ver verleden ...
• sinneskyn
  Kraanvogels, heel bijzonder oord beschrijf je in jouw gedicht,
  
  het lijkt wel alsof je bent gebleven, omdat in de laatste
  strofe het ronken van de tractor stil valt, in de verte..
  
  het woord 'vleugels' heb je voor mijn gevoel iets te vaak
  gebruikt in het gedicht, maar het is jouw gedicht uiteraard.
  
  (onlangs werd er door iemand een unieke foto gemaakt van twee parende kraanvogels in het Fochtelo?rveen)
  
  lieve groet, Hiltsje
  
• kristalvlinder
  ingelien, een prachtig gewdicht is dit, met hele mooie beelden, het leest heerlijk en ik heb genoten vanhet lezen met veel genoegen. liefs
• SabineLuypaert
  ik zie er prchtige kraanvogelbeelden bij en ik heb het erg hoog op met die beestjes zenne, toch ben ik het eens met het 'vleugel'woord, op het einde toe, misischien een alternatiefje zoeken?
• ivo
  ja, het beeld is mooi, de zwoelte van de nacht en de winterkilte van de rijm is voelbaar, maar het kan scherper, dan kan je, ik weet dat, want ik lees je vaak ..
• lucky
  de sfeer van het weidse leven
  
  groetjes