< terug
de brief
Brief
1
Dat moment voor een vorm zich hardt
voor een kleur zich zet,
voor de fixatie
Dat moment
dat de brief nog in de bus zit
dat de hand nog even stopt
Een blik dwaalt
jij talmt en het geschreven woord
zich nog even inhoud
Je huis roept je terug maar
iets komt in jou en kijkt rond,
in nieuwe directies, droomt
van andere landen, mensen
En alles verandert, als je voetstappen
in het zand vorige zomer, het kan nimmer
meer uitgewist worden
2
Zij strijkt de blouse, hij stijft op
als de pijn die in haar lichaam dwaalt
een vrouw die nu raar beweegt omdat haar oom
ergens kwam waar nooit over gesproken werd
Noem het anders en het zal zo heten
zeg lang genoeg pijl en hij zal antwoorden
noem de pijl pijn en je zal hem voelen,
Als de boogschutter die hem afschoot
3
Je hand is meer dan
de vingers en de duim
die het strijkijzer vasthield
Of al die aders, knokels, je palm
Nee, je hand die nu de brievenbus vasthoudt
is nu de vraag, die ene onbeantwoorde
die, ja
die
feedback van andere lezers- DeKoeneRidder
CHAPPEAU!!
Gr. De Koene stormvonk: Dank je Koene - Peerke
Knap stormvonk: Merci - miepe
ik weet dat je het niet leuk vindt, maar "hardt"
zich nog even inhoudt
en alles verandert
ik kik op nummer twee en drie!
bravo bravisssssimo stormvonk: Doemme - marrik
Met bewondering gelezen en herlezen.
Great work my friend. stormvonk: Cheers - otiske
Heel erg goed, alle drie.
Knap gedaan, proficiat.
Heel erg graag gelezen, groetjes. stormvonk: Dankje (weer eens) - matahari
1=whaw, 2=whaw, 3=whaw
die,ja die....daar draait het meestal om?
liefs matahari stormvonk: Dank je Spionne - anne
Ik heb sterk het gevoel dat ze samenhoren, vooral bij 2 en 3. Het eerste lijkt me wat meer nu, de overige refereren naar vroeger, iets tragisch dat gebeurde en verzwegen werd. Een drieluikje dus. stormvonk: De triptiek in ere hersteld - aquaangel
super stormvonk: Dank je Angelique (ben je echt zo engelachtig of eerder "contraire") - lucky
doe mij ook maar 2 & 3 stormvonk: ok - alie_jankind
intrigerend beeld zet je hier neer
in de eerste strofe: alles verandert ...
groeten
|