|
< terug
Je eigen Ik
Je eigen Ik
Wat kunnen we zeggen..
en ja er is een tijd
gezegend voor altijd
ook al lijkt het niet het beste
als we ons begeven
in de nachtelijke uren
me de reden
waar we met vuisten vragen hoelang het nog zal duren
ik hoor ze zoveel zeggen
ik hoor ze zoveel praten
en van alles wat ik hoor
draait het om het evenaren
van de zon, de maan en oceanen
de sterren, de bloemen
zij zijn zonder gevaren
we leven op diepe gronden
en blijven stille wateren
als we ons niet verzetten tegen secondes
die noch wachten, noch vertragen
vechten voor jewelste
want alleen jou eigen pad blijft het snelste
en nu sta je daar
jij met je eigen ik
zo verscholen maar elk met een eigen blik
en eigenlijk
waren ze altijd samen
onderhandelend en ondere andere
een traan
op elke lip...
feedback van andere lezers- Julien_Maleur
alles begint bij zelfkennis.
groeten
JM
Ara: :-) - lucky
Welkom hier, Ara.
Ara: Dank U - ivo
welkom Ara (papegaai?) ik zie weinig papegaaien in jouw gedicht ik ben benieuwd wat voor moois je nog allemaal brengt .
Ara: :-) - anne
Welkom!
Ara: Dank U - lin
Je eerste gedicht op deze site. Ik wens je nog veel dichtplezier hier. Ik houd zelf van gedichten waarbij iets minder naar de rijm gezocht is. Kijk ook even naar "onderhandeld en ondere andere" waar een foutje ingeslopen is. Ben benieuwd naar andere gedichten van je! Gr, lin
Ara: Bedankt voor je reactie en begrijp wat je bedoelt. Het minder zoeken naar rijm komt bij mij langzamerhand ook meer naar boven. succes met je kunst!
|
