< terug
Tijdmasjien
Hangend in een boom
in de hand een blad
de buren eten de
vleesgeworden droom
vluchtend naar de zee
wacht een eeuwenbad
zittend op een rots,
iemand met een knots,
lui en loom
wenkt voor een portie stoom
uitgevist kijk ik naar het gat
wat een staart mist
de hitte schroeit het zand
een slaaf bouwt een rand
ik zak op een stam af
naar het tweestromenland
bouw een schip
bevaar zeven zeeën
om de boel aan te kleden
nu ben ik gestrand
aan een vreemde kust
waar een vloek op rust.
feedback van andere lezers- ivo
als ik dit lees dan voel ik een depressie die in het uitzichtloze probeert te overleven in een droom die niet eens echt is ..
heel mooi beschreven ... was er maar een reddingsboei die sterk genoeg was om te redden .. lief: op dit punt in de evolutie aangeland, vraag ik me ook af hoe het verder moet Ivo....
liefs - martine
stilmakend mooi lief: dankje martine
liefs - yrsa
het beeld bij dit gedicht komt over. lief: dankje yrsa
liefs - aquaangel
heel mooi, leuk hoe je steeds met iets anders komt xx lief: beetje xenomanisch misschien?
thx ffb liefs - Mistaker
Ik vind het ook heerlijk dat je niet, zoals zovelen hier, steeds met hetzelfde komt.
Graag gelezen!
Liefs,
Greta lief: dat is plezant om te horen Greta,
thx en liefsxxx - soezel
de titel zette een *glimlach* op mijn gezicht
maar je gedicht brengt *kippevel*
errug knap
liefs lief: en ik bloos van je feedback, blij mee soezel!
liefs - lucky
een woelige zee van woorden lief: die samen het woordje mens vormen..
liefs
|