|
< terug
nimmer meer
Niets is meer hetzelfde
Het huis dat ons torstte
langs trieste argumenten
is als een bouwval ingestort
Een deksel scheidt mij ervan
een hand wordt in de mijne gedrukt
ze duwt mij verder (als jij deed)
tot de deuren openkraken, de ramen
beven in al hun kleurrijkheid
Niets is ongelaten,
niets wordt ongemoeid
gelaten
huizen waar je in leefde
krijgen andere verf, plaaster
buren blijven essentieel anders
Wat je apart maakte
wordt langzaam vernietigd
Niets is meer hetzelfde
feedback van andere lezers- Vardar
De titel mist een S in niets.
verder is dit een zeer sterk gedicht maar de essentie ontgaat mij een beetje in het essentieel anders blijven...
Kop op, ooit zal alles weer anders zijn, niets is gemaakt om voor eeuwig te duren, ook verdriet niet.
Groetjes,
stormvonk: dank je, ben nogal pff tegenwoordig - Liesje
doet me denken aan verhuizen... not something I like... mooi gedicht wel...
stormvonk: dank je - jamal
weet je dat nostalgie me soms in de auto stopt en me meesleurt naar het ouderlijke huis, een 20km van waar ik nu woon, om pal aan de deur, huisnummer 113, vast te stellen dat het niet
meer is als toen... jouw gedicht deed hetzelfde!
knap!
Jamal
stormvonk: dank je - yrsa
Toen ik de titel las, moest ik denken aan een liedje van (ja echt :-) ) André van Duin (bimbam). (de titel wordt aan het einde van het liedje gebruikt - vandaar :-) )
Het gedicht is echter van een heel ander kaliber. op een bijzondere manier de nostalgie neergepend.
Ik kom nog regelmatig langs mijn oude huis. De weg er naar toe voelt vertrouwd, maar dan kom je bij de deur tot de conclusie dat het achter je ligt.
stormvonk: ik ken het nummer niet, maar bedank tvoor je fb - jacqueline
huizen onze schuilplaats voor het leven. Knap geschreven. Groetjes
stormvonk: Dank je Jacqueline,
groet
|
