naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

1944

door eisenik

er zijn geen stemmen
die zich in het kalk van
de badkamermuur verschansen
of aan het tieren gaan als de douchekraan
opengedraaid wordt

er ligt geen berg schoenen
in de gang
zie ik
geen gouden tanden
geen foto's verbrand
met kandelaars verstopt
valiezen
klaar om te vertrekken

niets van dat alles
nochthans kan hij
met tranen in de ogen
ze stuk voor stuk aanwijzen

eervol buig ik en slik nog net
Shalom Aleichem weg
voor het over mijn lippen rolt

met een versnellende pas
verlaat ik het rusthuis
focus op mijn horloge
en bedank iets of iemand
zonder te weten waarom

feedback van andere lezers

• Klaver4
  mooie evocatie!
  jammer genoeg kun je er eigenlijk bijna elk jaartal op kleven...
  dankbaar dat ik het niet van dichtbij meemaak alleszins
  psjes:
  verschanSen, zonder r
  in derde strofe in uw vingervlugheid een 'kan' vergeten
  gr
  klaver4
  eisenik: dankje!
• lief
  1944 in 2008!
  
  liefs
  eisenik: ;-)
• Liesje
  gevoelig neergepend en ik hou wel van emoties in een gedicht!
  eisenik: dankje
• jacqueline
  mooi!
  eisenik: dankje
• jamal
  ...ben er stil van!
  helaas is die wreedheid niet de wereld uit, gebeurt nog steeds...
  
  knap!
  
  Jamal
  eisenik: helaas ja... vandara het horlogestaren he.. we zien liever niet wat er overal gebeurd maar doen alsof ons eigen leventje belangrijker is...
• anne
  is even slikken, diegene die dit meegemaakt hebben, kennen het beest in de mens, of erger nog. Prachtig van sfeer en recht voor de raap, alsof een film zich afspeelt.
• lucky
  dit is echt knap grschreven applaus
  
  hoe je de lezer hier vasthoudt en in die 3e strofe lost gaat zonder het gevoel te krijgen dat je het einde leest en mooi uitzwaait met die 2 laatste strofe ... klap!
  eisenik: dankje voor de grondige lezing en feedback!
• Victoria
  voor het eerst sinds weken voel ik de drang om een gedicht te herschrijven, het jouwe, en bij mij wil dat zeggen dat ik het héél goed vind.... zo goed, dat ik het ook wil vertellen, maar in mijn eigen woorden....
  
  geen stemmen meer
  verschanst, verkalkt
  tegen de muur...
  
  geen tieren als de kraan
  wordt aangedraaid
  
  in de gang geen schoen
  geen gouden tand
  of foto
  
  alles verbrand
  de jassen en valiezen
  
  
  enz....
  
  
  eisenik: ja dit gedicht was bewust wat prozaischer om er een historische of verhalende flow aan te geven...
  zo kan het ook natuurlijk, al leest je versie niet erg vlot
  bedankt voor lezen en feedback
• ozzy
  Mijn vader heeft dit ook meegemaakt. Gelukkig hebben de
  Canadezen het kamp tijdig ontzet maar bijna al z'n vrienden
  zijn erin gebleven. Heel pakkend dit gedicht.
  Grtz
  eisenik: zelf heb ik geen echte 'band' ermee maar ik ben blij dat ik er toch iets van benader want het heeft me altijd enorm geraakt heel die affaire...
• alie_jankind
  Een indrukwekkend gedicht
  met een van de vele kampen voor ogen,
  waar leven geen leven meer was
  
  groeten
  eisenik: dankje