|
< terug
Het beest in mij
Het stoot mij aan met lange armen
breed en bruin grijnst het mij aan
Het leeft in mij en wacht geduldig
broedend om zijn gang te gaan
En dan
vreet het zijn weg vanbinnen
dwars doorheen mijn pompend lijf
tot aan de bron van al mijn zinnen
waaruit ik put wanneer ik schrijf
Het knaagt en klauwt
het gromt en grauwt
het teert in mij
tot ik slechts brij
en plakkerige pulp zal zijn
Het beest in mij
krijgt mij (n)ooit klein...
feedback van andere lezers- eisenik
laatste twee strofes zijn overbodig imo
goed uitgevoerd
feniks: Overbodig? Hmmm zal ik eens nakijkeuh ... - innerchild
Ik voel de boosheid niet !
Mag best wat pittiger geschreven worden ... ik moet het tot hier kunnen voelen !!!
feniks: Helemaal nikske boosheid ... eerder schrik! - Shanah
Ik voel de pittigheid wél tot hier!
Ik vind enkel de laatste 2 regels een beetje een afknapper tegenover de rest van het gedicht...
Wat eisenik zegt, daar kan ik me ook wel in vinden. Zonder de 2 laatste strofes zou het ook erg krachtig zijn.
Liefs!
Shanah
feniks: Blijkbaar is de overgang van ritme niet voor iedereen evident.
Inhoudelijk is het zeker noodzakelijk. Ritmisch is het een bewuste keuze.
Dank je voor je reactie. - jamal
ik ken dat beestig gevoel!
mooi gedaan, geheel!
groeten
Jamal
feniks: Dank je! - jacqueline
In welke Zoo kunnen we dat beest bezichtigen en voederen.
Beestig goed geschreven. Ik vind de twee laatste regels juist het belangrijkste van je gedicht. groetjes
feniks: Wel dat beest zit diep in mij ...
Enkel te bezichtigen op afspraak ;) - Liesje
oei oei, lijkt mij maar een akelig beest :s, vlug verdrijven... of zou je dan niet meer kunnen schrijven?
feniks: Dat is natuurlijk het dilemma. Je voelt dat het er zit, dat het een stuk is van jezelf. En ik vraag me af hoe en wie ik zou zijn als het daar niet zat te wachten.
... twijfel niet aan mijn verstandelijke vermogens, hé. Ik geloof dat niet écht, hé ;) - Francis
Blijven knokken'
Goed(uitstekend) gedicht
Gr Francis
feniks: Dank je wel voor de waardering Francis! - Klaver4
knap dit !
en ik vind laatste strofes er perfect bijhoren; na eerste twee kan het nog vele kanten uit met het akelige beest, zo blijkt ! als ge al perse een moet weggooien dan mss laatste, maar voor mij moet dat eigenlijk helemaal niet
gr
klaver4
feniks: ... en zo dacht ik er ook over!
groeten!
R. - otiske
Heel goed geschreven, het raakt me, groetjes.
feniks: Ach ... ik wou niet zozeer mensen raken of overtuigen.
Het is gewoon iets wat in me zit: ik heb een moeder die dement is en een vader die gestorven is aan de gevolgen van Parkinson.
In mij zit de schrik dat ik later ook een van beide zou krijgen, of allebei misschien.
Het ligt te loeren ... als een beest ...
|
