< terug
rationeel overleven
ik knel mijn hart samen tot niets
leg mijn emotionele ik aan banden
de wereld is een doorschijnend tafereel
waar rede ademt boven gevoeligheid
de wind der ratio is sterker dan het goede
dus waarom leef ik mezelf
tedere emoties waren de vormen van mijn zijn
doch kerf ik mezelf terug tot hersencellen
mezelf verliezend, zal ik leven boven vroeger
verstandelijk zal ik mijn tranen afronden
tot verborgen verhaal achter masker
feedback van andere lezers- aquaangel
verhalen verborgen houden, lost in de regel niets op...
overleven is misschien een optie, niet laten knellen nog meer
xxx Liesje: och lieve Aquaangel, soms heb ik gewoon het gevoel dat een mens hard wordt in deze wereld van rationaliteit... als echt visje is het soms overleven in plaats van te leven... - innerchild
Het leest echt alsof je in een doolhof zit, Liesje ...
moet je nu links of moet je nu rechts ? En welke keuze is het beste ? Wie loop ik niet voor de voeten en zal ik niemand kwetsen ? Hmmm, herkenbaar ...
Je wil al weer lopen voor je kan staan ... verdriet heeft zijn tijd nodig. En hoe je dat moet oplossen ? Ik zou het ook niet weten. Enkel dit dan: loop jezelf niet voorbij en cijfer jezelf niet weg achter maskers.
Knuffel,
Inner Liesje: Lieve Inner, ik ga jouw advies in mijn hart proberen te koesteren! Dikke knuffel! - sproet
liesje, in dit gedicht lees ik afsplitsing. de emotie krijg geen plek meer, zo werkt het niet!
het is niet OF emotie OF rede!
het is EN emotie EN rede!
dit maakt het leven boeiend, ze mogen er beide zijn!
klinkt eenvoudig, maar....
liefs, sproet Liesje: Lieve Sproet, eenvoudig is het zeker niet... ik vind het toch heel moeilijk om emotie en rede te laten samen smelten in een mooi geheel... proberen is een les die ik alleen maar kan proberen na te streven... - teevee
Zo doorschijnend
is de wereld niet
want wa Liesje: jammer genoeg niet Tevee, jammer genoeg niet...
bedankt voor de FB! - otiske
Zwaar werk hoor, maar goed gevonden, groetjes. Liesje: is inderdaad wat zwaar werkje, maar soms weegt alles me net iets teveel door en dan ontstaan zo'n gedichten... bedankt om het toch te waarderen!
|