|
< terug
geen tweede druk
het dorstig renpaard volgt een waadvogel
verwaand spoort de pikeur zijn onwillige lamoen
terug in de piste waar verdwaalde woorden
in een jutezak hijgend opperen hun te schrappen
uit de uren in de galerij Zon
daar spreekt je pen en schrijft je tong tekens
door het rennen uitgewist opnieuw in het zich
een zilverplevier komt er 's winters zich spiegelen
en kringen als jaarringen scherpen de tijd op
dat uitgerekend in het papier verdwijnt
feedback van andere lezers- sproet
naar inhoud is het niet mijn genre, maar naar vorm kan ik het wel smaken!
liefs, sproet
vink: dank je! - Liesje
mooi...
ik zou wel de leestekens weglaten...
tip: schrijfT je tong
vink: dank - maxiem
zo sterk als een paard geschreven, gr maxiem
vink: hartelijk dank! - otiske
Leest prettig en is goed gevonden, groetjes.
vink: dank - Vansion
na wikken en wegen
ga ik voor deze versie en dus niet voor de volgende
in de eerste strofe begrijp ik "hun te schrappen" niet
of het moet "hen te schrappen zijn"
met hen als lijdend voorwerp
euhm ... tweede str. tweede vers: bedoel je niet 'zicht' ipv 'zich' ?
'komt er zich 's winters spiegelen' zou een correcte woordvolgorde zijn ... behalve natuurlijk als ik voor één of andere nuance blind blijf...
de "dat" in het laatste vers snap ik niet
op wat slaat het? op de tijd? dan hoort het "die" te zijn
sorry
technisch gezeur
maar enkel en alleen omdat de lectuur mij heeft geboeid
en ik graag het onderste uit de kan puur
vink: Hartelijk dank! Ik zal het bekijken, mijn gedicht is al in enkele tijdschriften verschenen, dus ik mag er eigenlijk niets meer aan veranderen.
groetjes
|
