naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

relatie

door Magdalena

rollebollen in bed
en in bad

hand in hand grinniken

samen verwonderd
en filosofisch

tikken van borden in afwaswater
perfecte harmonie
met jouw tikkende vingers op klavier

boodschappen zorgvuldig uitgezocht
in blijde verwachting
samen eten

volwassen kinderen
starend in donkerblauwe nachtlucht

wanneer
waarom
vergat je dat ik speciaal ben?

feedback van andere lezers

• sproet
  klinkt weemoed in!
  
  een iets rustiger verwoord gedicht en is wel knap neergepend!
  
  lifs,trees
  Magdalena: dikke knuffel!!!
  ja, ik word rustiger
  en jij hebt daar een dik aandeel in
  
  XXXX
• louisaatje
  goede opbouw, al zou het grammaticaal wat 'specialer' mogen zijn: nu zitten we met één lange opsomming
  Magdalena: that's life
• Mistaker
  De laatste strofe vind ik geweldig, verder vind ik het nogal saai.
  
  Liefs,
  Greta
  Magdalena: mogelijk saai gebracht
  het was niet saai
  :):):)
• dichtduvel
  Niets duurt eeuwig en alles gaat voorbij, ook ons onbegrip, ons hartzeer en de spijt. Mooie, serene poging tot verwerking, grtz, j
  Magdalena: dit is een deugddoende schouderklop!
  thanks!
• Francis
  Je moet gewoon net iets eerder door hebben dat "hun"niet zo speciaal zijn als we dachten
  g Francis xx
  Magdalena: shit Francis, dat is recht in de roos!
  ik heb ooit maanden bezig geweest met allerlei schrijfsels te schrijven over de vraag of hoop een zegen is, of juist de sleutel tot de hel...
  
  virtuele Schol! met geheven glas bier!
• lief
  dat vind nou het ergste van elke relatie, die mistige momenten dat je denkt was ik maar terug verliefd, verliefd worden waarop; op een gedicht, op een mens, op een bloem, op een dier, het is net als met speelgoed, als je het kunstje kent verdwijnt het in de la en ja holt naar de winkel voor een ander...
  
  liefs
  Magdalena: en toch denk ik dat het bestaat, dat verliefde dat blijft
  (grinnik, ik ben ondertussen zo oud aan het worden dat het niet meer zo héél lang hoeft bewezen te worden, moest ik het nog vinden...)
  
  :):):)
• jamal
  de definitieve breuk is vaak, niet altijd, het uiteindelijke/onvermijdelijke gevolg van meerder lichte barstjes
  die we met ons door liefde verblinde oog, of, door de ander
  selectief verdoofde tong, niet tijdig kunnen zien noch horen...
  en ja....dat doet verschrikkel pijn, zeker als je zo speciaal bent
  althans voor je eigen gevoel...hoe zelfbewust dan ook..maar de verwerking gaat doormerg en been!
  
  elk gedicht kan ik plaatsen Karine en dat is hééérlijk!!
  
  liefs
  
  jamal
  Magdalena: Jamal, wat een prachtige feedback!
  
  nu nog altijd geen kindje????
• lucky
  oei !
  Magdalena: ......... (grinnik)........
• Rob
  De laatste strofe vind ik wat hoogmoedig. Ik zou haast denken: "juist daarom."
  Hoho, niet schieten op de lezer.
  :-)
  Magdalena: ik schiet niet
  ik zie er heel lief en vriendelijk uit in de realiteit
  en soms denk ik 'Maar hebben jullie dan geen OGEN in jullie kop? Ik bén hoogmoedig en nog niet zo'n beetje ook!'
  dat is een van de redens dat ik blijkbaar alleen maar met mezelf alleen kan leven.
  
  :):):)
• otiske
  Heel sterk neergezet, het begin is wel leuker dan het einde ;-) Maar dat is soms natuurlijk zo. Probeer alleen de leuke dingen ervan mee te nemen hoor. Graag gelezen, groetjes.
  Magdalena: dikke knuffel Frank!
  dank je!
• Klaver4
  outch !! die laatste strofe.
  liefs
  klaver4
  Magdalena: diegene die niet meer ziet dat ik speciaal ben is MISDADIG hé??? hé?? ja hé?
• teevee
  Rollebollen gaat over
  dat zijn normale zaken
  en wat niet over mag gaan
  moeten wij zelf maar maken
  Magdalena: het is wel pijnlijk als de ene al genoeg heeft van het rollebollen en de andere nog niet......
  
  zucht
  misschien is het een kwestie van ervoor te zorgen dat je als eerste er genoeg van hebt???
  
  (giechel)
• roggemanj
  mooi neergepend, wanneer alles goed gaat is het goed en als het anders wordt besef je ineens wat je kwijt bent, vervlogen dromen noem ik het.
  
  groetjes, johan
  Magdalena: ik denk dat ik het aller domste wezen ben ooit geboren
  weet jij dat ik er niet in slaag te begrijpen waarom we alleen maar zo gekwetst/teleurgesteld kunnen raken door warmbloedige levende wezens
  en niet door een doodgebliksemde boom of uiteenvallende wolken
  
  ik snap dat dus echt niet
  heeft dat iets te maken met vrijheid of met liefde?
  
  getekend:
  zéér dom wezen