|
< terug
Naast het tuinpad van Eden
genietend van twee benen die mij dragen
maar zal 'k ze hebben tot 't einde der dagen
huppel, spring en speel ik op akker en veld
dat kind zijn in mij, dat is alles wat telt
dit thuisland verdeeld tussen linten gekleurd
met elke zet geplaatst, geen ziel die nog treurt
uithemel gevallen, met tranen besmeurd
door die ene stap die mijn leven verscheurt
een hart en veel moed, dat is wat ik meesleep
gehard voor burgers, in d' explosieve greep
waardoor schoonheid op vier wielen of krukken
machtstrijd benadrukt die 't mensdom blijft nukken
rollend, levend, overlevend en frivool
met 'n glimlach die schijnt op elk continent
waar oorlog blijft woeden, de kleur onbekend
't maakt mij ongelukkig en heel malcontent
wie weet vinden w' ooit intellect als symbool
in 'n wereld die leeft met verstand en niet schendt
Werner
feedback van andere lezers- Magdalena
voor mij zijn dit eigenlijk twee gedichten
de eerste strofe kan een volledig apart gedicht zijn en is een ode aan het leven
de vier andere strofen kunnen een tweede apart gedicht zijn: een schrijnende aanklacht
een heel goed ritme
psje: met tranen besmeurD
XXX
rolleke: Dank je Magdalena ;-)
Het gaat over een aanklacht ja ;-)
bedankD :-) - Francis
Netjes, inhoudelijk iets minder, en ik neem aan dat je het biet voor iemand in een rolstoel geschreven hebt?
Gr Francis ;0)
rolleke: Francis, dit gaat over de slachtoffers van landmijnen in Afrika
dit gaat over die mensen die slcahtoffer zijn geworden zonder dat ze iets aan kunnen doen, zoals de slachtoffers van clusterbommen
welke jaarlijks vele mensen treft..
Ik hoop dat ik zo wat duidelijker ben?
Groetjes Werner - otiske
Goed neergezet hoor, groetjes.
rolleke: Dank je Otiske :-) - lucky
...
rolleke: Dank je lucky ;-) - feniks
Een hele hap, waaruit ieder zowat z'n eigen verhaal kan puren.
Mooi van vorm
groeten
feniks
rolleke: Feniks voor iedereen een ander visie
dank je voor je reactie
|
