< terug
verborgen
de lucht van rottende bladeren
voelt zwaar aan in het stille woud
uit de verte doemt een oude stad op
verborgen tussen het kreupelhout
bekleed met lang verzwegen geheimen
aarzelend nader ik de verlaten huizen
met haar muren in een kille wurggreep
van de tand des tijds brokkelen bakstenen
zij, eens stille wachters in het groen
wankelen als een gesluierde vrouw
een glimp van schoonheid schenkt
waait haar schaduw in een warmtegolf
zoet en wee door blinde venstergaten
staar ik in de schaduw naast de put
waar een oude aardewerken pot rust
naast drie eenzame zuilen
feedback van andere lezers- innerchild
Mysterieus, Alie !
De twee laatste strofen zijn bijzonder mooi ! alie_jankind: Dank voor je snelle reactie!
groeten - maxiem
gaat dit over Doel? prachtig verwoord, gr maxiem alie_jankind: dank voor je waardering, je vraag over Doel kan ik even niet plaatsen...
groeten - otiske
Idd mysterieus maar heel goed, knap neergezet, groetjes. alie_jankind: Dank voor je bezoek en waardering.
groeten - matahari
De aardewerken pot die eigenlijk de doos van Pandora is, brokkelend verlangen als gordijnen voor venstergaten
warmte, liefde als enige kracht die eeuwig is
leven als doel en begin,alleen dan heeft het zin.
liefs matahari alie_jankind: Wat een mooie uitgebreide reactie, dank!
prettig weekend! - Klaver4
Ik zie de poison ivy zo rond de muren opklimmen zie !
mooie sfeerschepping!
gr
klaver4 alie_jankind: dank voor je mooie sfeertypering!
groetjes - lucky
mooi en sfeervol
alhoewel het voor mij meer proza is alie_jankind: dank voor je bezoek ... het proeven van de sfeer ...
groeten
|