|
< terug
Verkrampt
toen woede zich
niet langer voedde met schimmels
van onverdraagzaamheid
heb ik de toorts begraven
die door walging
koorts tot vriendschap dwong
de rust
die lust
eens tot orgasme dreef
begraven
de hengst als gek liet draven
tot enkel nog verkrampte
impotentie bleef
tot groot jolijt van hen
die leedvermaak en spijt
hoog in hun vaandel dragen
beperkt en niet volwaardig
verkrampt
vergruisd
onwaardig
ik heb ze nagekeken
maar niet gevolgd
tot in hun kist
vol eenzaamheid
(c) eric
21-08-2008
feedback van andere lezers- aquaangel
mooi, doordacht ook.
eric: Dank je! - maxiem
zo gaat dat dan, in de kist volledig alleen, liefs maxiem
eric: Klopt. Alleen - en verder niets.
Bedankt, Maxiem! - lief
graag gelezen
liefs
eric: Graag geschreven!
Dank je wel! - otiske
Heel mooi bedacht en sterk neergezet, groetjes.
eric: Dank je!
Groetjes terug! - Klaver4
Hallelujah !
Knap deze !!! Als ik eerste strofes lees, dacht ik, net de tegenpool van mij ! Ook boeiend, maar het slot doet me denken dat we op dezelfde pool zitten ! Moeten we het stellen met de eigen warmte die we uitstralen :o)...En dat lukt redelijk perfect !!!
gr
klaver4
eric: Tegenpolen scheppen vaak de mooiste poëzie...
Bedankt voor je reactie, Klaver4! - Aramis
magistrale openingszin ! sterk gedicht.
eric: En toch - het kon nóg sterker, misschien... Heb hier en daar wat gewijzigd!
Bedankt, Arams! - b_engel
zeer sterk!
|
