naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

Staren...

door rolleke

op de bank, in de gang, waar rust
van zich laat horen
netjes op een rij, half slapend
wezenloosheid welke af te lezen valt
van hun aangezichten

wekelijks aanschouw ik deze halte
waar mensen hun ik, niet meer kennen
kamers waaruit schrille kreten
nu en dan van zich laten horen

witte schorten zijn zeldzaam
een glimlach al dan niet gemeend
vensters worden nutteloos
als late zomerse zonnestralen
hen nog warmte schenkt

op zijn kamer ligt hij te bed
blij als een kind, dat even wandelen mag
verder dan zijn gang,
welke hij honderd maal passeert

hij praat niet zo veel meer
over 's ochtends en 's middags
met weinig woorden zoekt hij heil
over jaren die hem mild waren

doch nu en dan
die glinster in zijn ogen



Werner

feedback van andere lezers

• Magdalena
  op de bank
  in de gang
  waar rust van zich laat horen
  op een rij
  wezenloos
  verloren ik
  krijsend soms te horen
  
  
  ik vind dit prachtig materiaal, diep doorvoeld
  maar de vorm hier voelt voor mij aan als proza die in gedichtvorm geduwd werd
  
  ik krijg de neiging te gaan spelen en zoeken
  Het is zéker héél waardevol, maar de vorm is er nog niet
  
  XXX
  
  rolleke: Magdalena, ik weet wat je bedoeld als je de eerste strofe vergelijkt met de rest.
  Doch was wat er dan net uit het klavier en hart kwam ;-)
  bedankt voor je toelichting
• Klaver4
  mooi dit; pijnlijke ervaring toch ! versta niet goed dat dit maar 1 punt heeft, maar allez, wie ben ik...
  gr
  klaver4
  rolleke: Klaver het is zoals je het leest en voelt
  om dat punt is het mij niet te doen ;-)
  de ervaring is wat anders, ik denk niet dik de enige ben die iemand kent in deze situatie
  
  Groetjes Werner
• otiske
  Heel goed onder woorden gebracht, je schept heel goed de sfeer. Knap gedaan, groetjes.
  rolleke: DAnk je Otis, het is niet zo simpel
  het is zwaarder dan ik ooit zou willen meemaken
  groetjes Werner
• lucky
  graag gelezen sluit me aan bij magdalena, ik voel hier ook meer proza
  rolleke: Dank je Lucky
• alie_jankind
  Mooi, maar ook pijnlijk beeld schep je in woorden. Voor wie het overkomt, vervreemd van vroeger te zijn, en voor wie dit in zijn omgeving, werk tegenkomt.
  
  hartelijke groet
  rolleke: Alie, het is ook een pijnlijk om te zien, deze week was hij beter...