< terug
God de griffier
Ik schaamde mij
terwijl het gras rondom groende
en de tekenen van de schemer
mij in gedachten verdoemde
God mijn vader
de molensteen en de wiek
de griffier van de vrije val
de zoon de vader en de heilige geest
De gebeden gesmoord
terwijl het omen
zich aan mijn zij flankeerde
had ik Gods woord gehoord
Nu blij ik mee met de vogels
het gehuil van gebroken wind
de struiken in de polder
het gezicht van mij als kind
elze
feedback van andere lezers- marrik
Elze
Eerlijk gezegd weet ik niet wat ik ermee aanmoet.Is dit een gedicht uit geloofsovertuiging of be je je ergens van bewust geworden en heb je moeite met het verwerken van dat.
Het gedicht op zich is mooi,maar nogmaals, wat is de gedachte erachter.
Ik als opgevoed katholiek en opgegroeid atheïst, ben ook blij met
vogels,wind e.d.
Ik gun een ieder het geloof wat men wil.
Voel je a.u.b. niet beledigd of geátackeerd,mocht dit zo zijn "sorry".
Alle lof en lief voor Elze - innerchild
Dit gedicht IS Elze ... - maxiem
een knip van kippenvel, goed verwoord, liefs maxiem - otiske
Prachtig dit werkje, echt knap onder woorden gebracht, heel sterk, groetjes. - lucky
ik vraag me hetzelfde af als marrik
|